9 powerline-adapters met WiFi review

Van gigabit naar Fast Ethernet

Powerline-adapters zijn wat merkwaardige apparaten als het gaat om de bekabelde aansluitingen die erop zitten. De netwerkaansluiting was er tot voor kort bij vrijwel alle grotere merken eentje van het gigabit-type, zeker op de duurdere modellen. We zien echter dat veel fabrikanten inmiddels weer behoorlijk veel gebruikmaken van Fast Ethernet-aansluitingen, die ondanks hun snel klinkende naam een bandbreedte bieden van slechts 100 Mbps. Sitecom heeft bijvoorbeeld al aangegeven dat ze zich voorlopig volledig gaan richten op apparaten met deze netwerkaansluiting. Ook alle adapters die in deze test zitten, bieden een maximale bandbreedte van 100 Mbps op de bekabelde netwerkaansluiting.

Voor we nu met zijn allen gaan roepen dat je op die manier wel behoorlijk belazerd wordt, is het toch ook goed om even te kijken naar het effect van een gigabitaansluiting op een powerline-adapter. Als we kijken naar onze tests, dan zien we dat geen enkel model dat werkt volgens de HomePlug AV-standaard op grote afstand en met storing een score neerzet van boven de 100 Mbps. Aangezien dat juist een scenario is dat in de praktijk waarschijnlijk vaak voor zal komen, is het niet vreemd dat de fabrikanten besparen op de netwerkaansluiting. Een deel van de besparing zie je terug in de prijzen die je als consument moet betalen.

Van 200 naar 500 Mbps

Als we de stap terug van gigabit naar Fast Ethernet in het achterhoofd houden, dan is het wellicht wat typisch dat er wel steeds meer gebruikgemaakt wordt van chips die in theorie een bandbreedte kunnen halen van 500 Mbps. Dat is immers nooit te behalen in combinatie met een 100 Mbps-poortje. Als we 200 Mbps-adapters met 100 Mbps-poortjes vergelijken met 500 Mbps-modellen met 100 Mbps-poortjes, dan zien we in onze tests echter wel dat die laatste structureel beter presteren, met name op grotere afstanden. Ook hier is dus wat voor te zeggen, al is het misleidend om 500 Mbps heel groot op de verpakking te zetten terwijl dat technisch gezien simpelweg onmogelijk is. De adapters die in deze test zitten, zijn allemaal 500 Mbps-modellen met 100 Mbps-poorten.

Powerline-adapter met WiFi versus repeater

Een vraag die zich in ieder geval bij ons opdringt bij het testen van de powerline-adapters met WiFi is wat dit zal gaan betekenen voor de repeaters. We hebben van meerdere partijen begrepen dat repeaters op het moment als warme broodjes over de toonbank gaan. Een repeater is in theorie natuurlijk ook een behoorlijk elegante oplossing. Je hebt maar een kastje nodig en versterkt daarmee het signaal zodat je overal bereik hebt. In de praktijk kan dat echter behoorlijk tegenvallen. Van de bandbreedte blijft er namelijk over het algemeen bitter weinig over. Je moet echt goed uitdokteren waar je de repeater gaat plaatsen, anders heb je weliswaar een goed bereik, maar een zeer matige bandbreedte.

In potentie is de powerline-adapter met WiFi dermate interessant dat dit zomaar eens het begin van het einde zou kunnen betekenen voor de repeater. Ten eerste zijn ze over het algemeen eenvoudiger te installeren. Het enige wat je hoeft te doen als je twee adapters op een stroomnet aansluit, is het signaal tussen de twee adapters van encryptie voorzien. Dat is te realiseren door op beide apparaten op het speciale knopje te drukken.

Je moet het signaal ook echt voorzien van encryptie, want anders loop je door de wat merkwaardige manier waarop sommige stroomaansluitingen in elkaar zitten tegen een wat typisch probleem aan. Je kunt dan namelijk plotseling op het stroomnet (en netwerk van powerline-adapters) van de buren zitten. Dat lijkt ons in ieder geval niet bepaald de bedoeling. Zelf hebben we hier geen ervaring mee, maar hebben wel regelmatig verhalen gehoord dat dit is gebeurd.

De problemen van repeaters met de bandbreedte zoals we die hierboven hebben aangestipt, komen daarnaast niet voor bij een powerline-adapter met WiFi. Het signaal komt immers bekabeld via het stroomnet aan bij de adapter en wordt vervolgens draadloos uitgestuurd.

Een powerline-adapter is overigens net als een repeater afhankelijk van de plaatsing als het gaat om de prestaties die hij kan leveren. Je bent weliswaar veel minder gebonden aan een specifiek punt in je huis als bij een repeater, maar de prestaties kunnen per stopcontact dermate veel verschillen, dat het loont om je tijd te nemen bij het zoeken naar de optimale plaatsing. Als je bijvoorbeeld de mogelijkheid hebt om beide adapters op dezelfde groep aan te sluiten, dan is dat zeker aan te raden. Alle overgangen zorgen voor extra ruis op de lijn.

Of de powerline-adapter met WiFi ook echt een geduchte concurrent kan worden van de repeater, hangt voor een belangrijk deel af van de prijs. Vooralsnog ben je voor een setje powerline-adapters (een basisadapter en eentje met access point) toch al snel zo’n 80 euro kwijt. Een repeater moet daarentegen over het algemeen niet veel meer dan een euro of 40 opbrengen. Dat is toch een serieus verschil, dat zeker doorslaggevend kan zijn bij de overweging.

Testdeelnemers

Voor deze review hebben we in totaal 9 powerline-adapters getest: AVM Fritz!Powerline 546E, D-Link DHP-W311AV, Devolo dLan 500 WiFi Network kit, Eminent EM8036, Linksys PLWK400, Netgear XWNB5201, Sitecom LN-554, TP-Link TL-WPA4220 en de ZyXEL PLA4231. We testen powerline-adapters met hetzelfde programma als waar we routers mee testen, namelijk IxChariot van Ixia. Om een controleerbare omgeving te creëren, testen we op een bord waarachter de kabels in lussen zijn vastgemaakt. Het geheel sluiten we aan op een netfilter. We testen de bekabelde snelheden op 25 en op 50 meter, waarbij we een extra test doen op 50 meter, maar dan met de powerline-adapter aangesloten op een kwalitatief matige stekkerdoos. Hiermee simuleren we storing.

Interessanter dan de bekabelde snelheden zijn wat ons betreft echter de draadloze snelheden. Die hebben we getest door de test op 0 meter te herhalen, maar dan met aan een kant een draadloos verbonden BTO-notebook met Intel Ultimate-N 6300-chip, waarmee we de draadloze prestaties meten.

We bespreken niet alle adapters afzonderlijk, simpelweg omdat de verschillen tussen de apparaten daarvoor te klein zijn. We bespreken op de volgende pagina's wel enkele opvallende kenmerken en modellen. Daarna kijken we naar de testresultaten.

Kits van drie en overzetten van SSID-instellingen

Onder een kit werd lange tijd een setje van twee powerline-adapters verstaan. Met de komst van adapters met geïntgreerde WiFi worden ook kits van drie adapters aangeboden. Voor deze test stuurde Devolo ons hun dLan 500 WiFi Network kit op, die bestaat uit een basisadapter en twee adapters met WiFi. Voor deze test hebben we van TP-Link de TL-WPA4220kit getest die bestaat uit een basisadapter en eentje met WiFi, maar de WPA4220 wordt ook verkocht als kit van drie en heet dan TL-WPA4220T kit. Vaak heb je op meerdere plekken in huis een slechte dekking, dus dan kan een kitje van meer dan twee adapters juist handig zijn. Als je al een netwerk hebt van powerline-adapters, dan hoef je natuurlijk alleen maar een adapter te kopen met WiFi. Alle adapters die via de HomePlug AV-standaard werken, zijn immers compatibel met elkaar. De adapters in deze test kunnen dan ook allemaal los gekocht worden als je alleen de adapter met WiFi zoekt.

Een netwerk van powerline-adapters in gebruik nemen is zoals al eerder aangegeven heel erg eenvoudig. Bij adapters met WiFi komt daar natuurlijk nog wel iets extra's bij kijken. Het is het makkelijkst om alle access points in je huis dezelfde naam te geven en dus ook te beveiligen met hetzelfde wachtwoord. De theorie is dan dat een apparaat waarmee je het netwerk op wil automatisch overstapt van signaal naar signaal. Zolang er maar een signaal zichtbaar is voor je apparaat (smartphone, tablet, laptop), dan pakt hij dat signaal natuurlijk automatisch op. Als je nog wel een streepje signaal hebt van bijvoorbeeld je router, terwijl de adapter met WiFi een veel krachtiger signaal heeft, dan is het niet altijd gegarandeerd dat je smartphone, tablet of laptop automatisch het sterkste signaal pakt. Dat hangt af van het apparaat dat je gebruikt. Tijdens het testen hebben we bijvoorbeeld smartphones gezien die meteen overschakelden, maar ook toestellen waarbij je de draadloze module even uit en aan moet zetten.

Je kunt er uiteraard voor kiezen om het WiFi-signaal van de powerline-adapter een ander SSID en wachtwoord te geven, maar ook dan is er geen garantie dat een apparaat hier automatisch verbinding mee maakt als hij ook nog verbinding heeft met een zwakker signaal. Het is wat ons betreft in de meeste gevallen handiger om je draadloze netwerken in huis hetzelfde SSID te geven. Daar spelen de deelnemers van Devolo en TP-Link aan deze test ook op in. Die bieden allebei de mogelijkheid om zowel het SSID als het wachtwoord van je router met een druk op de knop over te zetten op de powerline-adapter met WiFi. Bij Devolo heet dat WiFi Move en bij TP-Link spreekt men over een Wi-Fi Clone Button. Op de ZyXEL-adapter in deze test is het bijvoorbeeld ook mogelijk om SSID en wachtwoord van je router te kopiëren naar de PLA4231, maar daar gaat dat met behulp van WPS. De oplossingen van Devolo en TP-Link werken vanuit een centraal punt. Daar hoef je dus alleen maar op een knop op de adapter met WiFi te drukken om de juiste instellingen binnen te krijgen. 

Meer dan een powerline-adapter

De uitgebreidste adapter in deze test is zonder twijfel de AVM Fritz!Powerline 546E. Deze adapter kost weliswaar met gemiddeld zo'n 100 euro een behoorlijke duit, maar hij kan dan ook heel erg veel. Hij heeft een geïntegreerd stopcontact, maar ook een geïntegreerd access point en een switch met twee netwerkaansluitingen. Hij kan daarnaast niet alleen als access point fungeren, maar ook als repeater. Het stopcontact is bovendien schakelbaar. Met dat laatste bedoelen we dat je het op de adapter aangesloten apparaat in en uit kunt schakelen. Zo bezien is dit dus een kruising tussen een repeater, powerline-adapter, access point en een oplossing zoals de Belkin WeMo.

Het schakelen van het stopcontact op de Fritz!Powerline 546E kan handmatig door een knopje in te drukken op de adapter, maar kan ook via de webinterface. Het op deze manier schakelen van apparatuur is niet voor alle apparaten echt geschikt overigens. Voor een lamp of een ventilator werkt het prima, maar voor iets als een tv is het al veel minder logisch. Het werkt het best als je een compleet AVM-netwerk hebt, met een Fritz!Box en een of meerdere Fritz!Fon’s, de DECT-telefoons van AVM. Het is jammer dat er geen app is waarmee je alleen de Fritz!Powerline kunt bedienen. Nu moet je dus per se naar de webinterface toe om een apparaat aan of uit te zetten. Met name vanaf een smartphone is dat verre van ideaal. We hopen wel dat er een app komt, want verwachten dat iedereen massaal overstapt naar AVM-producten is wellicht niet heel erg realistisch.

Testresultaten: Bekabeld

Bij powerline-adapters is het vaak zo dat de bekabelde prestaties elkaar vrij weinig ontlopen. Dat is ook duidelijk te zien bij de tests die we hebben gedaan. Het valt op dat de enige met 200 Mbps-technologie aan boord, de Linksys PLWK400, het gemiddeld duidelijk minder doet dan de apparaten met een 500 Mbps-chip. Dat verschil lijkt overigens grotendeels te verdwijnen als er storing op de lijn zit.

Testresultaten: Draadloos

Bij de draadloze prestaties zijn de verschillen een stuk groter. Er zijn vier adapters die bij vijf van de zes tests de top 4 vormen. Dat zijn de AVM Fritz!Powerline 546E, Netgear XWNB5201, Sitecom LN-554 en de ZyXEL PLA4231. Die zijn over het algemeen ook duidelijk beter dan de rest. De extreem lage score van de D-Link DHP-W311AV bij de WLAN-LAN-test op 3 meter is erg vreemd. Verder zien we dat de TP-Link TL-WPA4220 bij de tests met een client prima presteert, maar dat hij het wat laat liggen bij de tests waarbij drie laptops tegelijkertijd aangesloten worden.

Testresultaten: Stroomverbruik

Het stroomverbruik hebben we gemeten op de adapters met WiFi, niet op een hele set. Als je echt per se het laagste verbruikt wil, dan zijn deze resultaten uiteraard belangrijk, maar ze verbruiken eigenlijk allemaal weinig stroom, dus het verschil in kosten tussen de zuinigste en de minst zuinige is zeker niet groot.

Conclusie

Met de opkomst van de modellen met WiFi is de powerline-adapter duidelijk interessanter geworden als je problemen hebt met je draadloze netwerk. De repeater zal nog wel even de voorkeur genieten, want nog altijd een stuk goedkoper, maar heeft er in potentie een geduchte concurrent bij.

Van de modellen die we hebben getest, springen de AVM Fritz!Powerline 546E, Netgear XWNB5201, Sitecom LN-554 en de ZyXEL PLA4231. De Netgear XWNB5201 en de Sitecom LN-554 bieden de beste prestaties als we zowel naar de bekabelde als de draadloze prestaties kijken. Die belonen we dan ook met een Hardware.Info Gold Award. Die is er ook voor de AVM Fritz!Powerline 546E. Die adapter verliest zijn basistaken niet uit het oog en biedt naast al zijn extra functies uitstekende prestaties. Een Hardware.Info Silver Award trekken we uit de kast voor de TP-Link TL-WPA4220KIT en de ZyXEL PLA4231.

AVM Fritz!Powerline 546E Netgear XWNB5201 Sitecom LN-554	TP-Link TL-WPA4220KIT ZyXEL PLA4231