Router kopen

Meer over routers

Waarom is een eigen router aansluiten eigenlijk voor iedereen bijna altijd een goed idee? Dat is in feite gewoonweg een kwestie van kosten en baten. Omdat providers in Nederland zelf bepalen welke modemrouter ze jou geven, kiezen ze overwegend voor goedkope oplossingen. Deze apparaten worden vaak ook gerecycled naar nieuwe klanten. Je krijgt dus meestal een verouderde modemrouter thuisgestuurd, die vooral betaalbaar is en niet zo zeer geselecteerd op basis van prestaties.

Hoewel het modem-gedeelte (de verbinding met het netwerk van je provider) van je provider vehikel lastig is te vervangen door een eigen apparaat kan je voor het routergedeelte prima een eigen router gebruiken. Deze eigen router hang je dan als het ware achter het apparaat van je provider dat dan enkel nog de modemtaken uitvoert. Met je eigen router maak je vervolgens je eigen fysieke (via draden) en draadloze (wifi) netwerk.

Zo werkt mesh (multi-room wifi)

Of een router of een mesh-systeem beter bij je past is deels dus een kwestie van hoe je woont, deels wat voor soort gebruiker je bent en natuurlijk is de prijs ook een belangrijke factor. Over het algemeen zijn standalone routers iets goedkoper dan een multiroom wifi-systeem, vooral omdat je er maar één krijgt. Een multiroom wifi-systeem bestaat uit twee of zelfs drie units. In de set is of één specifieke node de routerunit en de ander(e) steunpunt(en), of alle nodes zijn inwisselbaar en kunnen dus zowel als router en als steunpunt dienen.

Wanneer je een basis mesh-systeem hebt gekocht bestaande uit twee of drie units kan je deze makkelijk uitbreiden door extra nodes te kopen. Afhankelijk van de fabrikant kan je een extra router-unit en/of een steunpunt kopen. Die eerste optie is vaak een stuk duurder omdat het meer techniek bevat. De routerunits uit mesh-systemen kun je in theorie ook als losse router gebruiken, maar echt aan te raden is dat meestal niet. Zoals gezegd bieden mesh-systemen vaak minder opties qua instellingen, maar ook wat betreft aansluitingen is het meestal minder feest dan bij klassieke routers. Zonder het voordeel van meer steunpunten en dus een betere dekking blijven er in de meeste gevallen weinig redenen over om een losse unit uit een mesh-systeem als standalone router te gebruiken.

De draadloze kant van een router: wifi

De eerste standaard die het IEEE formuleerde dateert uit 1997 en staat bekend als 802.11 legacy. De standaard werd opgevolgd door 802.11b en 802.11a (1999), en 802.11g (2003). Deze standaarden zijn zoals je kan zien inmiddels antiek en worden in principe niet meer gebruikt. Momenteel zijn er drie opvolgende standaarden nog wel in gebruik: 802.11n (2009), 802.11ac (2013) en de meest recent geintroduceerde 802.11ax standaard (2019). Elke standaard behelst grote en kleine verbeteringen ten opzichte van de voorganger op tal van terreinen, waaronder efficiëntie, snelheid en betrouwbaarheid van de netwerken.

Elke router is gekoppeld aan één van de genoemde standaarden. Die specifieke standaard geeft daarbij enkel het plafond aan, alle voorgaande standaarden worden automatisch ondersteunt. Deze zogenaamde backwards compatibility garandeert dat je elke router met elke client kan laten communiceren, mits deze voorzien is van een Wifi-certificaat van de Wi-Fi Alliance.

Dat geldt overigens voor praktisch alle routers die verkocht worden; de Wi-Fi alliance wordt wereldwijd erkend. Deze organisatie heeft tevens recent besloten dat de originele aanduidingen van de standaard - 802.11.. - niet voor iedereen even aansprekend zijn. Om dit te ondervangen heeft het de wifi-standaarden voorzien van een meer toegankelijke naamgeving. De hedendaagse standaarden 802.11n, 802.11ac en 802.11ax worden zodoende ook wel als WiFi 4, WiFi 5 en WiFi 6 aangeduid.

Frequenties en banden: 2,4 en 5 GHz

De bedrade kant van een router: ethernet

Naast de draadloze mogelijkheden kan een router tevens via een fysieke verbinding verbonden worden met clients. Daarvoor zijn er zogenaamde ethernet-poorten beschikbaar op de router (en de client). Meestal krijg je vier poorten tot je beschikking voor het clientverkeer, die we aanduiden als lan-poorten. Bij duurdere routers zien we ook wel eens acht lan-poorten. Daarnaast krijg je ook nog een ethernetpoort voor je internetverbinding tot je beschikking: de wan-poort. De wan-poort is vaak blauw van kleur, tegenover het geel van de lan-poorten, zodat het onderscheid tussen de verder identieke poorten duidelijk is.

De lan- en wan-poorten hebben niet allemaal dezelfde snelheidscapaciteit. Oudere of goedkopere routers zijn soms nog voorzien van Fast Ethernet-poorten, wat betekent dat ze een maximale throughput van 100 Mbit/s kunnen leveren. Dat is in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden naar de huidige maatstaven verre van snel. Wij raden je dan ook af om voor een dergelijke router te kiezen en altijd voor een apparaat met gigabit-poorten te gaan. Veruit de meeste routers hebben dergelijke aansluitingen met een doorvoer van maximaal 1000 Mbit/s, waarmee je in de meeste gevallen prima uit de voeten kan en je router geen bottleneck vormt voor je netwerk. Naast gigabit-snelheden zijn er ook routers die met 5 Gigabit en zelfs 10 Gigabit poorten zijn uitgerust. Dit is echter nog vrij zeldzaam en enkel op duurdere routers aanwezig.