Sharkoon Skiller SGH50 black productervaring door Faster86

Introductie
Via deelname aan een ‘Test & Win’ actie van Hardware.info heb ik deze Sharkoon Skiller SGH50 Stereo headset en Sharkoon Mobile DAC PD ontvangen om te mogen testen en reviewen. Een mooie kans, daar ik nooit eerder een hoofdtelefoon gebruikt heb (in ieder geval niet meer sinds de walkman uit m’n kindertijd), maar altijd voor oordopjes ben gegaan. Gezien ik ook personen ken die zweren bij een hoofdtelefoon, is dit de ideale gelegenheid geweest om vrijblijvend de voor- en nadelen van een, en dan natuurlijk met name deze specifieke, hoofdtelefoon te ontdekken en ervaren.

Verpakking
De Skiller SGH50 komt in een hoofdzakelijk zwarte doos met daarop een afbeelding van de hoofdtelefoon, een aantal eigenschappen en in een ‘agressief’ (of stoer) te noemen lettertype de modelnaam en ‘Skiller’-aanduiding. Met name dit laatste gaf mij de indruk dat deze headset primair voor gaming in de markt gezet is. Echter wekt de prominent aanwezige vermelding van “Hi-Res Audio” op de verpakking ook de indruk dat deze headset buiten het bieden van een intense game-beleving ook meer dan geschikt is om naar muziek te luisteren.
Sharkoon zegt zelf over deze headset dat “De SKILLER SGH50 een compleet alles-in-één-pakket voor gamers én muziekliefhebbers biedt” en dat door “Gecertificeerde Hi-Res-audiokwaliteit en een evenwichtig geluid de gebruiker kan genieten van de fijnste details van muziek en precies horen waar tegenstanders zich bevinden in games”. De verpakking sluit visueel dus goed aan bij hoe Sharkoon de SGH50 in de markt zet.
Over het algemeen oogt de verpakking verder netjes maar niet luxe / high-end. Qua uitstraling bevindt de SGH50 zich dan ook min of meer in de prijsklasse die ik zou verwachten bij het zien hiervan; tussen de €60-€100. Al moet wel gezegd worden dat hij zich, met een prijs van om en nabij de €65, helemaal aan de onderzijde van deze prijsklasse bevindt.

Na het openen van de doos is te zien dat headset door middel van een kartonnen insert op z’n plek gehouden wordt en zo niet tot nauwelijks kan bewegen in de doos. De meegeleverde accessoires zijn los in het middelste gedeelte van deze insert geplaatst en zijn zodoende wel vrij om te bewegen. Al met al netjes en voldoende, maar het biedt weinig extra bescherming tegen vallen of stoten van de doos. Het gebruikte karton is daarentegen wel redelijk dik en stevig en zal in de praktijk naar verwachting voldoende bescherming bieden bij een val of stootje.

Dit brengt ons bij het volgende gedeelte: de inhoud.

Inhoud
Na openen van de doos is direct de hoofdtelefoon zichtbaar en deze kan vervolgens eenvoudig uit de doos getild worden. In het midden van de doos bevinden zich de meegeleverde accessoires. Hierbij zijn de drie meegeleverde kabels en microfoon d.m.v. een klittenband aan elkaar gebonden. De volledige inhoud bestaat uit:
- De hoofdtelefoon
- De afneembare microfoon, inclusief plofkapje
- Een 3,5 mm stereo jack (TRRS) met afstandsbediening van 110cm
- Een verlengkabel van 150cm
- Een splitter kabel van 25cm
- Handleiding/informatie ‘boekje’
- Stickers
- Een vochtvangzakje

Hiermee is de inhoud dankzij de splitter kabel en de verlengkabel uitgebreider dan ik verwacht had. De stickers hadden van mij achterwege mogen blijven. Een reserve plofkapje voor de microfoon had ik dan weer niet erg gevonden om terug te vinden.
Met het product in handen is het tijd om hier wat beter naar te gaan kijken.

Ontwerp & Bouwkwaliteit
Hoofdtelefoon
De hoofdtelefoon is opgebouwd zoals vrijwel iedere hoofdtelefoon: twee schelpen bevestigd aan een hoofdband en oogt redelijk no-nonsense. Zowel de schelpen als de hoofdband zijn vrijwel geheel mat zwart van kleur (verschillende tinten vanwege verschillende materialen), met als de enige kleuraccenten contrasterende stiksels op de kussens van de schelpen en de hoofdband, en een zilverkleurige metalen ring om de buitenrand van de schelpen. Zaken zoals LEDs om de hoofdtelefoon op te laten vallen heeft Sharkoon gelukkig achterwege gelaten.

Schelpen
Het eerste dat echt opvalt aan de hoofdtelefoon, is dat het een vrij groot (dik) apparaat is - zeker als je zoals ik oordopjes gewend bent – waardoor deze doet denken aan de ouderwetse studio-hoofdtelefoons. De schelpen zijn ieder zo’n 6cm dik, wat betekent dat de SGH50 in z’n geheel niet veel smaller is dan m’n hoofd. Van deze 6cm komt zo’n 2,5cm ten goede aan de kussens/padding. Ook qua diameter zijn de schelpen met zo’n 5,5cm niet aan de kleine kant, en de hoofdtelefoon valt dan ook overduidelijk in de ‘over-ear’-categorie.

De gebolde, plastic buitenkap van de schelpen is, zoals al eerder vermeld, aan beide zijden voorzien van een zilverkleurige rand en in het midden van het logo van Sharkoon. Het logo vind ik mooi subtiel uitgevoerd. De blinkende ring had van mij dan weer niet gehoeven.

De aansluitingen zijn aan de onderzijde van de linker oorschelp gepositioneerd: aan de onderzijde de 3.5mm jack aansluiting en iets naar voren de microfoonaansluiting. Aan deze aansluitingen vallen twee zaken op:
- de 3.5mm aansluiting heeft een ‘lock’-mechanisme; bij het inpluggen moet de connector een slag gedraaid worden, waarna deze vast zit aan de hoofdtelefoon en niet per ongeluk losgetrokken kan worden.
- de microfoon aansluiting is voorzien van een afdekkapje, zodat deze wanneer de microfoon niet aangesloten is vrij van vuil en vocht blijft. Een fijn detail dat de levensduur ten goede kan komen. Helaas zit dit afdekkapje niet aan de hoofdtelefoon bevestigd, en is het daardoor echt een dingetje dat je binnen de kortste keren kwijt raakt.

Aan de positie van de microfoonaansluiting valt ook af te lijden wat links en rechts is bij de hoofdtelefoon, maar dit staat door middel van een “L” en een “R” ook nog eens duidelijk aangegeven aan de binnenzijde van de hoofdtelefoon, boven de oorschelpen.
De schelpen zijn gemaakt van plastic en aluminium en het foam van de kussens is bedekt met kunstleer dat voorzien is van lichte, contrasterende stiksels. Over het algemeen geeft dit een degelijk kwaliteitsgevoel, maar zeker niet hoogstaand. Het kunstleer voelt enigszins dun aan, en ik kan me voorstellen dat dit na verloop van tijd gaat afbladderen. Gelukkig zijn de kussens vervangbaar. Ze worden op hun plek gehouden door drie plastic haakjes en zijn eenvoudig los en weer vast te klikken. Ook kan ik me een gebarsten schelp na een flinke tik eenvoudig voorstellen. Bovendien zijn de schelpen gevoelig voor het achterlaten van vetvlekken wanneer je deze aanraakt. Maar voor de prijs(categorie) is het allemaal absoluut meer dan ruim voldoende.
De schelpen zijn op de 3- en 9-uurs positie bevestigd aan de hoofdband. Dit geeft de schelpen de mogelijkheid om over een beperkt aantal graden (±25) naar binnen te kantelen (om de y-as / het horizontale vlak) en zich zo aan te passen aan de vorm van je hoofd. Naar buiten kantelen kan is niet mogelijk. En ook draaien om de x- en z-as is niet mogelijk. Dit zal het wat lastiger maken om de hoofdtelefoon schuin (slechts één oor bedekkend) op te zetten met behoud van comfort. Ook bemoeilijkt dit het meenemen van de hoofdtelefoon. De schelpen 90° naar binnen draaien om de hoofdtelefoon compacter (platter) te maken, is niet mogelijk.
De bouwkwaliteit van deze bevestiging is voldoende; Er zit een beetje speling op waardoor de schelpen lichtjes kunnen wiebelen.

Hoofdband
De hoofdband bestaat uit twee delen: een dunne aluminium buitenband voor de structurele stevigheid en een dikke, elastische band voor de verstelbaarheid. Bij de buitenband is het materiaal in het midden verwijderd waardoor deze uit twee stroken bestaat. Dit waarschijnlijk vooral uit het oogpunt van gewichts- en kostenbesparing, maar mogelijk ook vanuit een designpuntje. Al zou ik persoonlijk de volledige, dikke strip stoerder én steviger vinden ogen. Maar het ontwerp voorziet de hoofdtelefoon van de benodigde stevigheid met nog aardig wat flexibiliteit (twisten) en doet dus wat hij moet doen, namelijk de schelpen aan elkaar verbinden en de hoofdtelefoon z’n vorm laten behouden. Aan beide zijkanten, net boven de oorschelpen, is een stukje plastic bevestigd met daarop het logo en de naam van Sharkoon. Persoonlijk vind ik dit wat wegnemen van de cleane en strakke look van de hoofdtelefoon.
Onder deze aluminium buitenband loopt de genoemde verstelbare band: een elastische strap met daaromheen een zacht foam bedekt met kunstleer waarop aan de bovenzijde groot maar toch subtiel de merknaam “Sharkoon” geprint en dat ook hier voorzien is van lichte, contrasterende stiksels. Hier op de hoofdband valt echter wat meer op dat de stiksels niet het allermooiste en -netste uitgevoerd zijn.

Het verstellen van de hoofdtelefoon gaat dus niet via een constructie waarbij de schelpen omhoog en omlaag over het frame te verschuiven, maar door middel van een elastische band. Dit geeft als voordeel dat verstellen volledig traploos én automatisch gaat, en je dus niet naar de ‘afstelling’ van je hoofdtelefoon hoeft te kijken. Ook zal je niet snel met een scheve hoofdtelefoon op je hoofd zitten doordat de schelp aan een zijde meer verschoven is dan aan de andere zijde.

Verder loopt door deze verstelband de kabel die de linker en rechter schelp met elkaar verbindt. De uitstekende gedeeltes van deze kabel zijn ter bescherming omhuld met rubber, wat bij normaal gebruik voldoende bescherming moet geven. Een kabelbreuk of kapot getrokken kabel is echter niet ondenkbaar mocht je op een of andere manier ergens achter blijven haken.
Kabels en microfoon
Dat Sharkoon niet één, maar drie kabels meelevert is erg prettig. De hoofdkabel met een lengte van 110cm zal in veel gevallen namelijk ruim voldoende zijn. Zeker wanneer je de hoofdtelefoon onderweg of met je telefoon gebruikt, is een lange(re dan nodig) kabel alleen maar onhandig. Mocht je echter behoefte hebben aan meer bewegingsvrijheid, dan heb je de mogelijkheid om eenvoudig een extra 150cm toe te voegen dankzij de meegeleverde verlengkabel. En met de meegeleverde splitter is de hoofdtelefoon ook aan te sluiten op een geluidskaart met een gescheiden hoofdtelefoon- en microfoonaansluiting.

Alle drie de kabels hebben voldoende dikte en een goede balans tussen stugheid en flexibiliteit om voldoende stevig en dat ze een flinke tijd mee zullen gaan aan te voelen. De keuze voor een gevlochten kabel in plaats van een rubberen coating/buitenkabel zou het kwaliteitsgevoel echter flink verbeterd hebben en tevens een modernere look gegeven hebben.
Iets minder kan dat gezegd worden over de afstandsbediening die in de hoofdkabel verwerkt zit. Deze afstandsbediening is een compact, rechthoekig, plastic blokje welke beschikt over twee knoppen: een schuif aan de voorzijde waarmee de microfoon op ‘gedempt’ gezet kan worden en een draaischijfje aan de zijkant waar het volume mee geregeld kan worden. Het blokje oogt eenvoudig en voelt ook een beetje zo aan. Het zit weliswaar stevig in elkaar, maar het geeft geen hoog kwaliteitsgevoel. Met name door het zeer klein uitgevoerde draaischijfje voor het volume, welke zich niet alleen gevoelloos maar door het formaat ook wat lastig laat bedienen. Zeker voor mensen met een wat dikkere duim (of vingers). De groter uitgevoerde schuif om de microfoon te dempen is wel voldoende gebruiksvriendelijk. Ook hier maakt Sharkoon (gelukkig) geen gebruik van LEDje welke aangeeft of de microfoon gedempt staat. Bij het verschuiven komt er eenvoudigweg een rood vakje tevoorschijn. Wel moet opgemerkt worden dat er wat speling op deze schuif zit, waardoor het rode vakje soms maar gedeeltelijk zichtbaar is.

De microfoon is voorzien van een geringde metalen kabel, welke verbogen kan worden. Ook deze kabel voelt voldoende stevig aan en geeft niet het gevoel dat de microfoon snel ongewenst naar beneden zal zakken of iets dergelijks. Ook heeft de kabel de juiste lengte om de microfoon goed voor je mond te positioneren. Draaien kan de microfoon niet, waardoor deze in principe altijd in de juiste richting staat. Het meegeleverde plofkapje is mooi dik en zacht. Ik had enkel graag een reserve exemplaar meegeleverd gezien.

Gebruik en Comfort
Wanneer je de SGH50 oppakt voor gebruik, valt me telkens weer het al eerder aangehaalde formaat op. De headset blijft groot aandoen. Voor thuisgebruik is dat op zich geen bezwaar, maar het maakt wel dat je de hoofdtelefoon niet (altijd) gemakkelijk met je mee kan nemen. Mede doordat de schelpen niet 90° plat gedraaid kunnen worden om ‘m zo tenminste iets compacter te maken. Naast dat het formaat aardig aan de grote kant is, geldt dit ook voor het gewicht. De SGH50 legt zo’n 350 gram in de schaal en is daarmee niet de lichtste. Zelf heb ik geen vergelijkingsmateriaal met een hoofdtelefoon, enkel met oordoppen welke aanzienlijk lichter zijn, maar kijkend naar de specificaties van andere (populaire) hoofdtelefoons is de SGH50 al snel 50-100 gram zwaarder. Persoonlijk geeft een beetje extra gewicht mij echter altijd wat meer vertrouwen in de duurzaamheid en levensduur van een product, dus ik beschouw het niet direct als een nadeel.
Het aansluiten van de kabels levert geen problemen of opvallendheden op. Ze klikken netjes vast en blijven goed vast zitten. Zeker omdat de jack een slag gedraaid kan worden om ‘m te locken. Dit heeft als voordeel dat je de kabel niet per ongeluk los trekt met een rare handbeweging o.i.d. of net dat beetje los trilt waardoor je ruis/gekraak te horen krijgt. Het nadeel hiervan is echter dat wanneer je gewend bent aan draadloos, het nog wel eens wil voorkomen dat je bij opstaan en weglopen of de hoofdtelefoon van je hoofd trekt, of het apparaat waar deze op aangesloten zit van z’n plek trekt. Dat laatste is zeker niet prettig bij een laptop, tablet of telefoon.
Een ander nadeel is al eerder in deze review genoemd: na het aansluiten van de microfoon, zit je met een los afdekkapje in je hand. Het zou handiger zijn geweest als dit kapje aan de schelp bevestigd zat.
Het aansluiten van de hoofdtelefoon levert ook geen moeilijkheden op, want de SGH50 is een Plug&Play-hoofdtelefoon. Er hoeven dus geen extra drivers of software geïnstalleerd te worden; eenvoudigweg inpluggen en gebruiken maar. Gezien het analoge ontwerp was dit ook te verwachten. Het ontbreken van software betekent echter ook dat het maken van kleine aanpassingen aan het geluid, zoals een equalizer, niet aangeboden wordt door Sharkoon.
Zet je de hoofdtelefoon vervolgens op, blijkt deze ondanks (of misschien juist dankzij) het formaat en gewicht prettig en comfortabel te zitten. De grote schelpen omsluiten je oren volledig en de kussens voelen prettig zacht aan. Iets wat mij altijd afstaat bij het idee van het dragen van een hoofdtelefoon, is het gevoel dat continue iets (zachtjes) tegen de zijkanten van je hoofd drukt. Maar ondanks dat de schelpen van de SGH50 goed aansluiten, doen ze dit zonder een drukkend gevoel te geven. Zelfs na langere tijd (2 uur en langer) krijg ik hier geen last van. Wel moet ik de schelpen bij langer dragen af en toe even optillen om wat frisse lucht en verkoeling te geven. Door het goede aansluiten kunnen je oren namelijk wat warm worden na verloop van tijd. In de winter misschien juist een prettige bijkomstigheid, maar ik ben benieuwd hoe (on)aangenaam dit bij warmer weer zal zijn. Het goede aansluiten heeft echter ook een voordeel: omgevingsgeluiden worden aardig goed gedempt en buiten gehouden. Iets wat ook omgekeerd geldt: de geluiden die de hoofdtelefoon produceert worden aardig goed binnenboord gehouden en je stoort bij een normaal volume niet snel anderen met jouw muziekgeluiden. Wel zo prettig. Zet je de SGH50 echter scheef op je hoofd omdat je één oor vrij wil houden, dan sluit de schelp minder goed aan en gaat het draagcomfort wat achteruit doordat de schelpen slechts beperkt en slechts over één as kunnen draaien. Voor een ander klein minpuntje zorgt de dikte van de schelpen: deze kan je namelijk nog net vanuit je ooghoeken zien, met name bij het draaien van je hoofd wanneer je omkijkt.
Een ander puntje waar ik me enigszins zorgen over maakte, was de elastisch verstelbare hoofdband. M’n vrees dat deze voor een licht trekkend gevoel zou zorgen, blijkt gelukkig ongegrond. Bij het opzetten trek je dankzij deze elastische band de hoofdtelefoon automatisch en in één beweging op de juiste lengte, en vervolgens blijft deze daar netjes op zitten. Enkel bij flinke of schokkerige bewegingen met je hoofd willen de schelpen nog wel eens een stukje omhoog kruipen, maar op de met opzet gemaakte bewegingen om dit uit te testen na, is dit maar zeer zelden voorgekomen. Het is dan ook absoluut geen dingetje dat snel tot frustratie zal leiden. Iets dat ik bij sommige oordoppen juist wel heb; wanneer deze door hoofdbewegingen of door het (kauwgom) kauwen wat losser in je oren gaan zitten en je ze telkens weer aan moet drukken.
Ook van het tegenovergestelde in geen sprake, dat je in plaats van een trekkend gevoel, je het gewicht van de hoofdtelefoon op je hoofd voelt rusten. De SGH50 zit prettig licht op je hoofd. Het lijkt erop dat het gewicht van de hoofdtelefoon de juiste balans tegen het trekken van de elastische band geeft.
Toch heeft ook de hoofdpunt een minpuntje, al zal dit vooral persoonlijk zijn: de metalen buitenband welke altijd een stukje boven je hoofd uitsteekt, vind ik namelijk niet mooi uitzien.
Wanneer je de hoofdtelefoon op hebt, zit deze dus prettig en comfortabel en heb je – zeker na enige tijd/gewenning – nauwelijks door dat je deze draagt. Een nadeel hieraan zit ‘m echter in het eerder aangehaalde minpunt van een (vastzittende) kabel: je wilt nog wel eens weglopen van je apparaat met de hoofdtelefoon nog op.
Wanneer ik de hoofdtelefoon echter afzet, dan merk ik wel dat ik ‘m gedragen heb. Het wegvallen van de lichte druk op de zijkanten van je hoofd en het gewicht van de hoofdtelefoon, zaken waar je tijdens het dragen dus weinig van merkt, valt op en blijft een tijdje voelbaar. Dit geeft me ook het idee/gevoel dat er iets ontbreekt op m’n hoofd en ik wat vergeten ben.
Wat betreft de in de kabel ingebouwde afstandsbediening, deze blijkt in de praktijk op de juiste hoogte in de kabel ingebouwd te zijn. De bediening (van met name de kleine draaischijf voor het volume) en het kwaliteitsgevoel hadden echter beter gekund.

Geluidskwaliteit
De geluidskwaliteit was ik erg benieuwd naar, omdat ik geen idee had waar ik m’n verwachtingen moest leggen: enerzijds wordt geschermd met o.a. Hi-Res audio en een extra hoge gevoeligheid van 112dB, anderzijds zit de SGH50 qua prijsklasse niet in de hogere regionen. Uiteindelijk ben ik er ingegaan met de verwachting dat het hoofdtelefoon zou zijn waar je met plezier naar luistert. Eentje welke voldoende details en helderheid geeft bij het luisteren naar muziek, voor beleving bij games en films zorgt, en bij gesprekken een helder en duidelijk geluid geeft voor zowel jou als je gespreks(partners). En dat blijkt eigenlijk exact te zijn wat deze hoofdtelefoon doet en biedt.
Muziek
Bij het luisteren naar muziek geeft de SGH50 een mooi gebalanceerd geluid en produceert deze een ‘voller’ geluid dan m’n oordopjes. De bas is duidelijk aanwezig, maar vormt daarmee ook het minpuntje. Soms is deze net té aanwezig, waardoor de middentonen van de muziek en de zang enigszins naar de achtergrond verdreven worden. De details op de achtergrond van de muziek, welke bij goedkope headsets vaak wegvallen, komen grotendeels mooi door. Hier draagt de passieve noise cancellation van de dikke schelpen ook toe bij.
Het verschil in geluidskwaliteit tussen een standaard 320 kbps muziek bestand en een FLAC bestand welke de Hi-Res audio eigenschap tot z’n recht zou moeten laten komen, ervaar ik echter als klein en soms zelfs verwaarloosbaar. De kleine achtergronddetails in de muziek lijken iets beter hoorbaar te zijn, al vind ik het lastig te zeggen hoeveel hier daadwerkelijk verbetering is en hoeveel een placebo-effect; het blijft lastig om een directe vergelijking te maken met slechts één hoofdtelefoon omdat je de bestanden enkel achter elkaar en niet naast elkaar over twee hoofdtelefoons kan afspelen. Al met al zou ik zeggen dat de Hi-Res audio eigenschap in de meeste gevallen weinig toevoegt, maar bij luisteren naar muziek van veel lagen en details op de achtergrond wel een verschil kan maken. Al zullen de personen die voornamelijk hiernaar luisteren waarschijnlijk eerder naar andere hoofdtelefoons kijken dan deze Sharkoon.
Echter, gelet op de prijs, zijn de prestaties van de SGH50 niets om zich voor te schamen en krijg je waarschijnlijk een betere geluidservaring voorgeschoteld - naar mijn mening tenminste - dan je zou verwachten.
Of deze geluidskwaliteit behouden blijft bij hoge volumes heb ik niet getest; ik heb het volume altijd aan de zachte kant staan (als ik dit vergelijk met anderen) en spaar m’n oren liever. Wel kan ik vertellen dat de hoofdtelefoon hard kan. Met de gevoeligheid van 112dB is het voor geen enkele geluidskaart een probleem om er een flink volume uit te laten komen.
Gaming
Dit is waar de headset naar mijn mening het beste tot z’n recht komt, en dan met name bij games met veel actie zoals First Person Shooters. In deze situaties zorgt de door Sharkoon gekozen geluidsbalans van de hoofdtelefoon met de net wat zwaardere bass en treble voor flink wat beleving en hoor je duidelijk wat er om je heen allemaal gebeurt.
Bellen
Over de kwaliteit bij het (video)bellen heb ik geen klachten. De stemmen met je gesprekspartners komen duidelijk door en klinken natuurgetrouw (al is dit natuurlijk ook afhankelijk van hun eigen microfoon). De microfoon van de SGH50 blinkt hier echter uit en heb ik ervaren als een duidelijke verbetering ten opzichte van de microfoon van m’n oordoppen en van m’n laptop (maar die delfde al het onderspit tegenover m’n oordoppen). Of dit komt doordat de microfoon simpelweg beter is, of door het feit dat deze zicht dichter bij je mond bevindt, of door het plofkapje dat zaken als je ademhaling en andere kleine geluiden wegfilter, of een combinatie hiervan, dat blijft de vraag. Maar het resultaat blijft hetzelfde: je stem komt helder, duidelijk en zonder vervormingen door, zonder ongewenste ruis of kraakjes op de achtergrond.
Het minpunt van deze hoofdtelefoon bij videobellen vind ik echter toch weer het formaat: je zit met een behoorlijk groot en breed apparaat op je hoofd in beeld.

Mobile DAC PD
Buiten de hoofdtelefoon werd er ook een Mobile DAC PD van Sharkoon geleverd. Met deze digitaal-analoogomzetter kan de SGH50 (of iedere andere headset met een TRRS-aansluiting) aangesloten worden op een apparaat met een USB-C aansluiting. Erg prettig want, zoals de meeste moderne telefoons, beschikt ook mijn exemplaar – helaas – niet meer over een 3.5mm aansluiting. Hierbij blijft de mogelijkheid om je telefoon, tablet of laptop op te laden behouden, want naast de 3.5mm jack aansluiting heeft de Mobile DAC PD ook over een geïntegreerde USB-C aansluiting met ‘Power Delivery’ tot 60W, oftwel een USB-C oplaadpoort.
Hi-Res Audio ondersteuning is ook hier van de partij, en daarbovenop heeft de DAC een ingebouwde equalizer met drie modi. Te weten “Modus met benadrukte bas en hoge tonen”, “Modus met benadrukte hoge tonen” en “Modus met benadrukte bas”

Bij het open van de verpakking bleek de DAC een maatje kleiner te zijn dan ik verwacht ik. Hij is slechts zo groot als het bovenste kootje van m’n vinger. Erg prettig, want met het formaat van de moderne telefoons wil je liever niet dat deze nog aanzienlijk groeien in lengte.
Aan de onderzijde zijn de TRRS (links) en USB-C (rechts) aansluitingen geplaatst. Deze staan ligt naar buiten gekanteld, wat ertoe bijdraagt dat de aangesloten kabels minder snel met elkaar in de knoop komen.
Op de voorzijde van de DAC zijn 4 LEDjes geplaatst. Het LEDje in de rechterbovenhoek geeft aan of het apparaat opgeladen. Deze kleurt rood wanneer er met 5 volt geladen en paars bij meer dan 5 volt. Door middel van de drie rode LEDjes aan de linkerzijde wordt aangegeven of het audiosignaal 44, 48 of 96 kHz is. Daarnaast wordt hiermee bij het wisselen tussen de equalizers aangegeven welke geselecteerd staat (44 kHz = bas en hoge tonen, 48 kHz = hoge tonen, 96 kHz = bas). Het wisselen tussen deze drie equalizer modi gaat door middel van het knopje midden op de voorzijde.

Net als de SDG50 hoofdtelefoon is de DAC ‘plug & play’. En dat doet ie ook. Qua geluidskwaliteit ervaar ik op zich weinig verschil met m’n standaard kabeltje. Zo ervaar ik bijvoorbeeld niet meer details in de muziek. Wel zijn de (subtiele) verschillen tussen de drie modi van de equalizer hoorbaar. Met de DAC heb je dus wel het voordeel het geluid naar je smaak aan te passen.
Het grootste voordeel dat deze DAC bied, vind ik echter de mogelijkheid om het apparaat op te kunnen blijven laden.

Conclusie
Gelet op de prijs is de Sharkoon Skiller SGH50 een prima hoofdtelefoon welke in veel gevallen meer biedt dan je zou verwachten, en is deze zeker het overwegen waard wanneer je op zoek bent naar een goede hoofdtelefoon zonder diep in de buidel te willen tasten. Naast dat de bouw- en geluidskwaliteit dik in orde zijn, en de microfoon van uitstekende kwaliteit is, zit de hoofdtelefoon fijn en comfortabel en heeft deze tal van andere kleine pluspunten - al dan niet persoonlijk - zoals de meegeleverde verlengkabel i.p.v. een enkele lange kabel en het lock mechanisme van de kabelaansluiting, de elastische verstelbaarheid van de hoofdband, de verwijderbare microfoon met afdekkapje voor de aansluitingspoort, de vervangbare oorkussens en de aanwezigheid van een afstandsbediening.
Daarnaast zijn er uiteraard ook minpunten te vinden, want geen enkel apparaat is perfect en voor deze prijs kan je nu eenmaal niet alles verwachten. Zo is de SGH50 niet de meest compacte hoofdtelefoon en kunnen de schelpen slechts beperkt gekanteld en geheel niet gedraaid worden, wat de hoofdtelefoon minder geschikt maakt om mee te nemen, brengt het niet draadloos zijn zo z’n nadelen met zich mee, en doet de bouwkwaliteit en gebruiksvriendelijkheid van de afstandsbediening af aan dat van de hoofdtelefoon in het algemeen.
Algemeen gesproken zal je voor deze prijs, of zelfs in de prijsklasse tot zo’n €100, niet snel een hoofdtelefoon vinden welke een betere (luister)ervaring biedt. De vraag blijft dan echter of voor jou persoonlijk een van de minpunten een te groot nadeel vormt of niet, en waar je de compromis tussen je verschillende eisen en wensen voor jezelf legt.