Philips 328P6VJEB review door Foritain

Philips 328P6VJEB 32” 4K VA monitor review

- Inleiding
- Uitpakken
- Bouw en features
- In de Praktijk
- Prestaties
- Kijkhoeken
- Conclusie

Ik zie mijzelf vrij fanatieke voorstander van 27” 1440p schermen boven de 24” 1080p massa, want meer netto werkruimte, een scherper beeld, en een indrukwekkendere game weergave maakte het als all-round gebruiker een ware upgrade. Echt weg was ik nooit van de 28” 4K alternatieven, die extra scherpte kwam m.i. niet echt tot zijn recht, en het voornaamste voordeel dat ik erin zag was een veelal gunstigere prijs dan de 27” 1440p alternatieven, tenminste als je dan een TN paneel voor lief nam.

Cue een 32” 4K VA Scherm in de vorm van de Philips 328P6VJEB (serieus, wie bedenkt die namen). Hoe bevalt het dan wanneer het scherm nog 5 inch groter is, en vervolgens ook die ruim twee keer zo veel pixels huisvest? Dat gaan we in deze review doornemen, maar dat een 32” monitor niet iets is waar je ‘even’ aan went, en dat zeg ik als iemand die ook frequent op een 34” ultrawide te vinden is, mag vast vanzelfsprekend zijn.

Focuspunten van de Philips 328P6VJEB? Naast mega werkruimte en flink wat pixels leggen ze de nadruk op “Ultra Wide-color” oftewel een breed spectrum aan kleuren met o.a. een 10-bit kleurweergave en zelfs 12-bit processing erachter, VA staat uiteraard voor goede kijkhoeken en een top contrast, verder zien we PWM (trilling) vrije werking, een ergonomische voet, en niet onverwacht voor een scherm van dit formaat: verschillende multi-bron weergave opties.

Kostdat? Gemakshalve kan je uitgaan van 599 euro en dat je enkele tientjes kan besparen als je een beetje gaat shoppen. Kijken we naar alternatieven in dit segment zien we enkel AOC een goedkopere directe concurrent aanbieden, waarbij we natuurlijk even moeten opmerken dat AOC en Philips onder dezelfde TP Vision vlag varen.

De ervaring begint met een bijna meter brede doos met intern geen gebrek aan bescherming. Ik geloof niet dat ons plantje recent zo klein leek.

Dat complete scherm werken we uiteraard naar toe. Echt veel werk om er te komen is gelukkig geen sprake van. De zwarte voet verhult de dikke onderliggende laag staal en enkele schroefjes verder staat de halve constructie al. Vier schroeven verbinden de poot constructie met het paneel zelf, en je kan aan de slag.

In de verpakking treffen we verder aan: één stroomkabel, één DisplayPort kabel, één HDMI kabel, één VGA kabel, een USB 3.0 kabel voor de USB hub en een 3.5mm audio kabel.

En je krijgt een gratis sticker in de hoek van je scherm die zicht gelukkig zonder moeite en restjes laat verwijderen, vooral dat laatste weeg ik zwaarder dan wat er op de sticker zelf staan.

We kunnen er lang of kort over discussieren, maar ik blijf erbij dat de Philips 328P6VJEB geen dikke luxe design awards in de wacht gaat slepen. Zoomen we in op wat details dan zal ik geenszins stellen dat het een onaantrekkelijk ontwerp is, verre van en daarbij zijn enkele details zoals het randje met ‘Philips’ erin of de rondingen van de voet in mijn ogen zelfs erg geslaagd, maar het is toch eerder een zakelijk ontwerp dan een eyecatcher, afmetingen terzijde dan. Gelukkig voelt het scherm dan ook ‘zakelijk’ aan, want de kwaliteit van de bezels laat weinig te wensen over, en het scherm draaien en bewegen wekt niet de indruk dat je er voorzichtig mee om hoeft te gaan. Gezien de (semi) pro insteek van dit model valt er op zich voldoende voor te zeggen.

Rechts onderin zien we knoppen voor het OSD, goed binnen handbereik, en lopen we een rondje langs te toch aardige bezels zien we dat ook de ontwerper bij Philips halverwege was vergeten wat exacte typenummer nu was: 328P.. 6..? 7? Iets met Fljep? Vjeb? Fudge it, Brilliance 328P! Ik sympathiseer met die meneer en hou die naam dan ook maar aan.

Achterop: veel zwart, een duidelijke kabelgoot, en een zichtbare ruime verstelbaarheid in de hoogte. Wederom helpt een zoomin om wat meer karakter te tonen; een beetje tegenlicht en een leuke angle van de zijkanten maakt een aardig verschil.

Voor het hoogte verstellen krijgt Philips complimenten omdat het erg soepel loopt, soms is het echt een gevecht en hier raakt Philips de juiste balans tussen stevig in gebruik en soepel in de aanpassing. Op minimale hoogte benaderd het scherm de tafel ook goed. Kantelen vereist ietwat meer kracht gezien de kleinere verbinding, draaien op de voet gaat vervolgens weer soepel.

Wil je het hele scherm op zijn kant zetten moet je er rekening mee houden dat hij gezien de afmetingen en de maximale hoogte tegen zijn voet aanloopt als je niet voorzichtig bent. Je moet het scherm dan eerst echt even een paar graden kantelen dat de hoek van het scherm voor de voet langs loopt, en er niet tegen aan. In hoeverre een 32” op zijn kant praktisch is valt te betwijfelen, het scherm gaat op deze manier zo’n 80 centimeter de hoogte in.

Aansluitingen: een kensington slot, een gewaardeerde fysieke aan- en uit knop, en onderop de vier ingangen (DP, HDMI, DVI, VGA) plus audio aansluiting.

Aan de rechterkant van het scherm, enkele centimeters verzonken zitten de vier USB 3.0 aansluitingen waaronder een enkel Quick Charge poort. Persoonlijk had ik de onderste (of de bovenste) poort van QC voorzien voor zij die niet permanent een kabel voor hun telefoon laten liggen, dit voor eenvoudiger ‘blind’ aansluiten. Jammer vind ik ook dat de USB input vanuit je PC aan de zijkant zit en niet van de onderkant is doorgelust, de huidige insteek vereist ietwat meer moeite met het strak wegwerken van de kabel.

De volledige specificaties:

Het meeste van deze zeer complete lijst zal geen uitleg vereisen, we halen een aantal specifieke punten aan te verduidelijking:

Zoals gezegd is de Philips 328P6VJEB een 32” 4K scherm. Netto schermruimte is 31,5” wat verdeeld over 3840x2160 pixels een pixel dichtheid van 140 ppi oplevert. Een eenvoudige rekensom is uiteraard dat je met een 1080p / Full HD resolutie op een 15.4” laptop grofweg dezelfde pixel scherpte krijgt. Dat is scherp, ruim scherper dan 1080p op 24” (<100 ppi) of de ca 110 ppi van een 1440p scherm op 27”, maar extreem is het niet.

Philips claimt een responsetijd van 4 ms, een maximale helderheid van 300 cd/m2 (wat prima zou zijn), een uitstekend contrast van 3000:1 wat ruim boven de typische 1000:1 van een TN of IPS paneel zou zijn, en een heerlijk onzingetal van 50.000.000:1 smartcontrast, because numbers! Goed, als de concurrentie het doet moet jij het ook doen, ik geef de schuld aan de consument die zich niet beter inleest. Kijkhoeken zouden met 178 graden in beide richtingen vergelijkbaar moeten zijn met IPS panelen.

Met 74,2 centimeter in de breedte mag je deze Philips best een joekel noemen, tot zover dat nog niet duidelijk was, ook de maximale hoogte van 65,7 cm is niet misselijk, en met 27 centimeter diepte vanwege een forse voet zal je dus van een flink bureau voorzien moeten zijn, en sowieso wil je ietwat afstand hebben.. We zien dat het scherm 18cm verstelbaar is, wat de minimale hoogte dus 47,7 cm zou maken.

Wat aansluitingen betreft zien we een VGA in, DVI-DL in, Displayport en HDMI 2.0 poort met MHL ondersteuning om bijvoorbeeld je smartphone op het scherm weer te geven. Hou er rekening mee dat niet alle apparaten met een HDMI of DisplayPort altijd 4K op 60 Hz kunnen aansturen, zeker moederborden met een DisplayPort zijn daar wel eens gevoelig voor; check de specificaties van je device voor details. Er is tevens een USB 3.0 hub aanwezig met de optie tot het snel laden van je telefoon, woop.

Verder even aandacht voor de aanwezigheid van twee 3 Watt speakers, een kensington slot om hem vast te zetten, en een VESA mogelijkheid (100x100mm)

Alvorens we naar de drogere resultaten verder gaan krijgt elk scherm eerst de kans een algemene indruk achter te laten. En aan ‘indruk’ geen gebrek bij deze Philips 328P... zoals gezegd is het niet een kwestie van een uurtje wennen voordat een 32” monitor als gewoontjes aan voelt, een 34” ultrawide is wat dat betreft instant gewenning, tenminste als je net als ik voorheen primair op een dual-screen setup werkte. Extra breedte weet je dan vlot in te zetten, extra hoogte vereist in mijn optiek een wat concreter doel. Dan denk ik bijvoorbeeld aan het weergeven van een groot model, enorme rijen aan code, of de weergave van extra lagen in een applicatie zoals Adobe Premiere. Wellicht dan ook niet heel vreemd dat de eerste doeleinden die Philips zelf noemt “grafische 3D toepassingen” en “... enorme spreadsheets” zijn. Het bewust weten dat je die extra vertikale ruimte kan benutten is fundamenteel in je eventuele keuze voor een scherm als dit.

Algemene subjectieve indrukken van de beeldkwaliteit zijn kort samen te vatten als ‘goed’ , details wat betreft zaken als kleur en grijsweergave laat ik even liggen tot het hoofdstuk prestaties. Met IPS panelen in mijn primaire en secundaire eigen vaste opstellingen ervaart VA niet onverwacht toch iets anders, IPS lijkt gevoelsmatig wat dieper te liggen, al mis ik er eigenlijk de juiste woorden voor. Ik zou willen stellen dat dit VA paneel dan eerder de eerste indruk wekt van een goed TN paneel, maar daarmee zou ik het scherm geen eer aan doen wat betreft kijkhoeken en zwartweergave, vlakken waarop deze Philips het toch ook erg goed weet te doen en waarop TN in de regel niet in de buurt zal komen. Vooral het “zwart = zwart” van VA panelen, waarbij het weergeven van een geheel donker beeld de indruk wekt dat de backlight uit staat, zelfs met het scherm op volle helderheid, is iets wat niemand vervelend zal vinden en zo dadelijk ook in de contrastmetingen te zien zal zijn.

In hoeverre die zwartweergave winst biedt in praktische applicaties moet ik wel een vraagteken bij zetten. Kijk ik naar de (review) productfoto’s vergeleken met de Eizo FS2735 of de LG 34UM88-P, en dan met dat laatste scherm letterlijk side-by-side zal ik niet spreken van een schokkende ervaring; het verschil tussen een IPS scherm met goede zwartweergave en een VA scherm met een echt indrukwekkend contrast is dan simpelweg lastig te ervaren. Dat zie ik ook terug in bijvoorbeeld de weergave van games en film, tenminste wanneer hij de concurrentie aangaat met een inhoudelijk goed scherm. Als gevolg weet de algemene indruk die de beeldkwaliteit subjectief achterlaat de ‘goed’ definitie niet voorbij te schieten.

OSD van het scherm is prettig, met toegankelijke knoppen die vlot, maar niet te gevoelig reageren. Je kan uit wat presets kiezen, waarbij 'game' wel handig is voor gamers, maar ik zelf de voorkeur geef aan 'off' al dan niet gecombineerd met de sRGB kleurmodus die je in het uitgebreidere menu terug vindt.

één van de andere opties is de dual-input modus, met bijvoorbeeld een tweede input in een hoek weergegeven, of twee bronnen op 1080p naast elkaar weer laten geven. Goed, PiP kan dus, maar gezien het scherm ook vrij vlot kan schakelen tussen de ingangen vraag ik mij af of het een enorme meerwaarde is voor een significante doelgroep.

In de regel is de snelheid of responsetijd van een VA paneel een zwakke plek, maar ook dat lijkt hier alleszins mee te vallen. Vergeleken met het 144Hz scherm is de snelheid direct op de desktop al merkbaar, vergeleken met de LG begin ik te twijfelen over de suggestieve invloeden maar behoudt die toch nipt de voorkeur. De persoonlijke favoriete praktijktest wat snelheid betreft bestaat uit CS:GO, en dan merk je dat de responseteijd toch wel een stuk achter blijft; bij snel zwaaien heeft hij het zwaar. De overdrive functie weet daar echter wel een flinke invloed op uit te oefenen, wat resulteert in een ‘ vlot genoeg’ weergave voor wat casual potjes, maar de echte scherpte ontbreekt toch voor een dergelijke twitch shooter. De Philips brengt het er in games die snelheid op een lager pitje hebben staan duidelijk beter vanaf: Ghost Recon Wildlands om maar iets te noemen speelt alleszins prima weg, en zelfs Overwatch, nog altijd vlot maar iets minder 1-frame-gevoelig, is nog redelijk vertoeven. Ik hou het erbij dat je voor af en toe wat casual gaming (helemaal als je vooral ‘ langzame’ games speelt mis je weinig) prima met dit scherm overweg kan, echter dit scherm kopen –voor- gaming is de plank misslaan.

Met behulp van de X-Rite iDisplay Pro heb ik dit scherm aan enkele tests onderworpen. Geen extreme lijsten met testresultaten, maar hopelijk een begrijpelijke samenvatting voor iedereen in een overzicht wat in korte tijd te begrijpen moet zijn en daarbij een duidelijk beeld te schetsen van de prestaties.

De maximale helderheid van dit scherm is zo’n 260 cd/m2, iets onder wat Philips aangeeft en iets onder wat we normaliter zien. Echter op 32” is dat zelfs in een goed verlicht kantoor echt nog wel een hogere helderheid dan je normaliter op wil werken, dus meer dan een kanttekening zal ik het niet noemen tenzij je in extreme belichting gaat zitten. Met een zwartwaarde van onder de 0,1 bij 100% helderheid is zwart, zoals in het praktijkgedeelte ook aangegeven, echt goed zwart. Het resulteert in een contrastratio van bijna 2800:1, weliswaar ook iets onder de 3000:1 claim maar desondanks een uitstekend resultaat.

Iets minder ideaal was de gamma meting van 1,99 op de fabrieksinstelling, waar 2,20 het uitgangspunt is voor accurate scherm weergave (de praktische insteek is iets complexer, soms is lager toch gewild, maar dat terzijde). Opvallend is echter dat in het OSD je de gamma instelling per 0,2 punten kan verstellen (standaard setting is 2,20, waarbij het resultaat dus 1,99 was), en met de 2,4 instelling was het resultaat ook nog maar één honderste van de 2,20 verwijderd. Ook subjectief gaf dit duidelijk een beter beeld, wanneer je een gekalibreerd scherm ernaast kan zetten om te vergelijken zie je dat de standaard gamma rond de 2,0 gewoon een stap lichter, ogenschijnlijk wat fletser is.

Om het voor de aardigheid iets meer over gamma en grijsbalans te hebben, met de standaard wat lagere gamma wijken de grijswaardes natuurlijk wat af van de 6500K/2.2 richtlijn die we normaliter hanteren, dat zie je bijvoorbeeld hier, mits je een beetje degelijke monitor hebt, dat de rechter kolom (gemeten resultaat, links 6500K/2.2 referentiekader) over bijna de hele linie wat lichter is. In puur wit zien we een strak resultaat.

Als je vervolgens echter de balans beoordeling kijkt dan zie je dat de gamma dus standaard wat laag is, maar de balans over de hele zwart naar wit transitie wel goed is. De grijs-balans- is dus wel erg netjes.

Bekijken we hetzelfde op de Gamma 2.4 instelling (wat netto dus op ca 2,2 uitkomt), dan zal je in de afbeelding moeite hebben de linker en rechter helft van elkaar te onderscheiden (laat staan dat je het in de praktijk zonder dat het direct naast elkaar staat gaat zien). De balans veranderd dan echter niet (relevant) en blijft gewoon goed. Niet iets waar we altijd naar kijken, maar een beetje voor de afwisseling ;)

Een whitepoint van 6434K ligt opvallend dicht bij de 6500K daglicht richtlijn, een keurig resultaat. In de sRGB modus is dit 6442K, en met het gamma ingesteld op 2,4 komen we op 6452K, allemaal keurig. Grijsbalans is zoals hierboven te zien goed, ook op de sRGB modus, maar de sRGB modus doet zelf natuurlijk niets aan de standaard gamma.

Kijken we naar de kleur nauwkeurigheid direct uit de fabriek zien we het volgende:

Kijken we naar wat er gebeurd in de sRGB modus zien we een mooier resultaat:

Let op: de software is streng en kleurt alles boven de 3 delta E rood. Groen verdient een kleur alleen als het zeer nauwkeurig is. De gemiddelde afwijking zakt in sRGB modus van iets meer dan 3,5 naar 2,3 (2,4 in de screenshot rekent enkel pure R, G en B), waarmee het gros van de kleuren binnen acceptabele (veelal gedefinieerd als minder dan subjectief herkenbare) afwijkingen valt, en zonder echte uitschieters; tenzij je 4 een echte uitschieter wilt noemen. Als je wat preciezer met kleur om wil gaan heeft de sRGB modus dus duidelijk de voorkeur en een goede nauwkeurigheid, maar dat mag je ook verwachten.

Subjectief? Enkel de gamma aangepast heeft de grootste impact, het subjectieve verschil tussen factory en sRGB heb ik best moeite mee om echt waarde aan te hechten wanneer ik bijvoorbeeld de productfoto’s open. Gemiddeld genomen wijken dan de kleuren wel iets meer af, en met 3,12 delta E (op Factory en gecorrigeerde gamma) boven wat technisch ‘goed’ is, maar de zeer nauwkeurige scores op gebied van gamma grijsbalans geeft het mijns het prettigste beeld, ook vergeleken met een naburig gekalibreerd scherm.

Met 98% sRGB coverage en 133,2 sRGB volume is het bereik aan kleuren wat het scherm weer kan geven in elk geval prima. Mocht je kunnen kalibreren omdat een serieuzere nauwkeurigheid is vereist is dat een prima uitgangspunt, maar iemand die ‘gewoon prima nauwkeurig’ met zijn foto’s aan de slag wil kunnen hoeft m.i. niet te treuren als er geen budget meer is voor een colorimeter na aanschaf van dit scherm, de sRGB modus zit er tenslotte al dichtbij.

Kijken we naar de uniformiteit dan komen we bij een echte kritische kanttekening. Zo beland de uniformiteit van de helderheid op maximale helderheid op 79% dankzij de ca 21% lagere lichtopbrengst in de uiterste linker hoeken. De rechter kant doet het dan eigenlijk opvallend goed met een 7% afname in de hoeken. Hoewel in procenten fors aan de linker zijde is het subjectief nog niet eens zo opvallend, je moet er wel bewust op letten en vergeet niet dat we een flink aantal centimeters uit het centrum zitten, maar het is een feit.

Wanneer de uniformiteit geen kanttekening krijgt kijk ik niet verder, in dit geval wel en hebben we even gekeken wat er gebeurd als je de helderheid wat omlaag schroeft. Zetten we de helderheid op een meer bescheiden 150 cd/m2, het uitgangspunt voor typisch gebruik in niet overdreven belichte omgevingen, dan komen we op een nette 89% uniformiteit, met wederom enkel de linker hoeken die met 11% wat meer uitlopen dan de rest, maar wanneer je 150 cd/m2 in het midden hebt en 135 cd/m2 in twee hoeken is dat niet iets wat je subjectief gaat ervaren.

Wat witbalans en kleur weergave betreft houdt het paneel overigens wel goed stand, met lage percentages in de meeste zones, enkel de rechter kant valt nu in de tabel iets meer op met 4% afwijking in de rechter onderhoek wederom gemeten op de vier standen van helderheid; subjectief iets dat niet te zien is. Op maximale helderheid zien we die afwijking overigens niet boven de 2%, opvallend positief.

Gemiddelde uniformiteit gemeten op 100/75/50/25% helderheid beland dan ook op een meer respectable 91%, uiteraard omdat de unformiteit van een VA paneel met diepzwarte weergave op nog lagere helderheid goed is. Zodoende niet heel vreemd dat wanneer we naar backlight bleeding kijken daardan ook feitelijk geen sprake van is. Niet een beetje, niet ‘het valt mee’, maar gewoon geen.

Mousepointer en activatie reminder laten staan als referentie ;)

Hoewel Philips met 178 graden kijkhoeken market is de realiteit iets anders. Hoewel van extreme kleurverschuivingen zoals je bij TN panelen verwacht (ook bij kleinere hoeken) niet direct sprake is merk je wel dat de helderheid vlot achteruitloopt bij grotere kijkhoeken. Gezien een VA paneel zich in de regel positief weet te onderscheiden is dat toch opvallend.

Achtereenvolgend: Recht -> Horizontaal van rechts -> Horizontaal van Links.

Achtereenvolgend: Tilt up -> Tilt down -> Diagonaal van rechts-onder.

Subjectief lijkt de beste samenvatting dat het geen punt is wanneer je als gebruiker fysiek schuift achter je bureau, of wanneer iemand even naast je komt te zitten. Structureel diagonale kijkers, zeker voor kleur kritisch werk wat al onder druk kwam te staan door de uniformiteit, zie ik hier niet heel gelukkig van worden. Cruciaal bij een scherm van dit formaat is dat je als enkele gebruiker geen noemenswaardige verschillen ervaart tussen het midden van het scherm en de rand, wat bij een typische armlengte afstand niet het geval is, en een armlengte voor een 32” paneel is eigenlijk wat weinig. Het kan er mee door.

De Philips 328P6VJEB was mijn eerste Philips monitor (niet TV) in enkele jaren, hierdoor onbrak eigenlijk een bepaalde verwachting wat de ervaring des te interessanter maakt. Het feit dat er een VA paneel in zit bracht natuurlijk wel wat verwachtingen met zich mee, waarbij het vervolgens weer leuk is op te merken dat de praktijkervaring lang niet altijd in hetzelfde straatje valt als een paneeltype zou doen vermoeden. Zo is deze 328P een echte VA wat betreft het zeer hoge contrast vanwege de lekker lage zwartwaardes, maar (met overdrive aan) valt er toch zeer prima op te gamen, mits je niet te fanatiek en frequent in snelle FPS games verdiept, terwijl gamen op VA lang niet altijd even prettig gaat. Ook ietwat minder nieuws wat de verwachtingen van een VA scherm betreft: De kijkhoeken zijn best aardig, kleurverschuiving ten opzichte van een TN paneel is zeker niet te vergelijken, en zolang je niet extreem schuijft merk je er weinig van maar spectaculair zijn ze ook zeker niet voor frequent onder-hoek gebruik. Uniformiteit van de helderheid op maximale helderheid valt wel wat tegen, maar op een iets lagere, praktisch veelal verstandigere helderheid keert de uniformiteit terug naar nette niveaus.

Vergelijkingen met de verwachtingen terzijde, Philips zet met de 328P6VJEB een meer dan prima scherm neer. Het is geen mega uitschieter in de meeste resultaten, maar het gros is zeer redelijk tot zeer goed te noemen. Met zijn lekkere contrast, prima kleurbereik, prima kleur en grijs nauwkeurigheid direct uit de fabriek (kijk even of de Gamma 2.4 setting subjectief niet beter oogt, anders sRGB modus voor nauwkeurigere kleuren) zet hij nette prestaties neer voor de meeste doeleinden die je op een dergelijk groot 4K scherm zou willen uitoefenen. Het zal vooral voor het echt kleurkritische werk zijn de fabrieksintellingen een overweging worden, maar zij die daarvoor willen kalibreren zullen niet snel klagen over de capaciteiten van het onderliggende paneel. Daarbij mag deze Philips wel wat neutraal zakelijk ogen, wat ongetwijfeld soms als plus en soms als min zal worden ervaren, maar hij is ruim verstelbaar en vooral ook het gemak waarmee dat gaat maakt hem prettig om in de praktijk actief naar wens te verstellen. Hij heeft visueel en fysiek wat weg van een aantal populaire Dell Ultrasharp modellen, en dat mag wat mij betreft als zeer positief worden gelezen. Extra’s zoals speakers, een USB 3.0 hub met Quickcharge, MHL voor je telefoon, picture-in-picture voor twee bronnen tegelijk weer te geven, en een ruim aantal aansluitingen mogen ook niet vergeten worden op deze capabele all-rounder.

De grote vraag zal zijn “wat wil je met een 32 inch 4K scherm”, een vraag die niet voor iedereen eenvoudig te beantwoorden zal zijn en het is dan ook geen scherm voor iedereen. Echter met een meer bruikbare 140 pixels per inch ben ik absoluut meer gecharmeerd door de 32”/4K combinatie dan door 27-28” 4K modellen waarbij de extra scherpte in mijn optiek praktisch verloren gaat door de noodzaak van extra schaling; ik zie 1440p veelal als een logischere keuze bij die afmetingen. In deze mega uitvoering komt de 4K resolutie wat mij betreft flink beter tot zijn echt en is de toename in netto werkruimte niet te ontkennen, en als productiviteitsscherm zoals Philips hem op de markt zet moet je daar dan punten aan toekennen. Het neemt echter niet weg dat 32” echt ‘flippin groot’ is, zelfs voor mij als frequente 34” Ultrawide gebruiker, en aardig wennen is of voor sommigen simpelweg gewoon –te- groot.

Feitelijk neemt deze Philips het ook op tegen die 34” 3440x1440p Ultrawide modellen, zowel op gebied van prijs, featureset, als door de bank genomen de prestaties. Met zijn 4K resolutie, lees: flink meer pixels, kent dit scherm dan droog gezien de grotere netto werkruimte, maar het gemak waarmee je meerdere applicaties direct naast elkaar kwijt kan op een Ultrawide met een nog iets toegankelijkere 110 PPI en zonder de hoogte in te turen zal toch lastig te ontkennen zijn. Zodoende lijkt het vooral de vraag of jij, de mogelijke koper, denkt dat die extra netto werkruimte, pixel scherpte en vooral hoogte beter tot zijn recht gaan komen voor jouw doeleinden. Is het antwoord daarop ‘ja’, dan is deze Philips niet alleen capabel voor de meeste doeleinden, maar ook één van de goedkopere ‘grote’ alternatieven op de markt, enkel de concurrent uit eigen huis (AOC) is dan iets goedkoper, maar de ruime ergonimische capaciteiten van dit scherm inleveren alleen al is m.i. een tough sell voor een serieuzere gebruiker. Oftewel ook ‘waar voor je geld’ is hier wel van toepassing.

En nu weer terug naar wennen aan die afmetingen, want hot damn…

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie:

Terug naar boven