Western Digital Blue SSD 1TB productervaring door Foritain

Review: WD Blue SSD 500GB & 1TB SATA

- Inleiding
- Specificaties
- Uitpakken
- Testmethode
- Praktische prestaties
- Iometer prestaties
- Conclusie

Productpagina @ Western Digital

Tot zover het al geen logische stap zou zijn voor de Hard Disk gigant genaamd Western Digital om de groeiende Solid State markt in te stappen (laten we die eerste ‘teentjes in de zee’ SSD zo’n 7 jaar geleden maar even buiten beschouwing) was het met de overname van SanDisk afgelopen Mei niets minder dan vanzelfsprekend geworden. Een half jaartje later, inmiddels zijn ze al een paar maanden op de markt, kwamen de Western Digital Blue en Green SSD’s uit waarvan we twee Blue modellen in deze review gaan bekijken.

De Western Digital Blue series richt zich op de redelijk betaalbare consumentenmarkt waar prijs-prestatieverhoudingen baas zijn (de Green is de super budget oplossing). De 250GB variant kost nu rond de 90 euro, de 500GB variant ca 150, en voor de 1TB variant mag je richting de 300 euro reserveren. Naast de hier geteste SATA verianten zijn er ook M.2 varianten verkrijgbaar.

De specificaties en features van de WD website:

Ondanks de nieuwe naam te zijn op de SSD markt zien we dat Western Digital feitelijk de bekende weg heeft gevolgd met hun Blue SSD’s. Zo zien we bijvoorbeeld een bekende Marvell controller, en goed geinformeerde lezers weten wellicht al dat de WD Blue in feite een aangepaste Sandisk X400 SSD is die ca een jaar geleden op de markt kwam. Echter als het op opslag aankomt dan gaat betrouwbaarheid boven alles, dus een veilige optie hoor je mij niet over klagen.

De meeste specificaties zijn dan ook vrij ‘typisch’; 545MB/s read, 525MB/s write, 100K om 80K iops, een bekend verhaal al zullen de benchmarks straks moeten spreken. Betrouwbaarheid rating is met 1.750.000 uur en een de geclaimde 400 en 200 Terrabytes written (1TB en 500GB model respectievelijk) wel aan de bovenkant van gemiddeld voor de consumentenmarkt, of zeg maar gerust de top van TLC drives. Net zoals de SanDisk hiervoor maakt deze SSD namelijk primair gebruik van TLC geheugen met een SLC (sneller, maar duurder) cache ter ondersteuning.

De garantie om de keurige betrouwbaarheids specs verder gewicht te geven blijft echter steken op een nette, maar niet overdreven luxe 3 jaar.

Wat verpakking en uitstraling betreft houdt Western Digital het eenvoudig: doosje van simpel karton, en een vrij eenvoudige behuizing voorzien van eveneens eenvoudige stickers. Zij met een behuizing met venster op zoek naar hun nieuwe show SSD zullen vermoedelijk niet heel warm worden van het plaatje van wat Western Digital hier neerzet. Hoewel die factor bij de aanschaf sowieso een lastige is, de meeste fabrikanten geven niet gek veel aandacht aan de uitstraling, is het wel iets waarmee ze in een super concurrerend segment zich zouden kunnen onderscheiden. Gezien het om slechts een stickertje gaat is het natuurlijk wel prima zelf op te lossen. Met een dikte van 7mm zijn het in elk geval redelijk ‘compatible’ SSD’s tot zover het plaatsen gaat in dunnere laptops.

Het is, jawel, een klassieke (mag je SSD's al klassiek noemen?) SATA SSD

Zoals gezegd bekijken we de 500GB en 1TB variant. De 250GB variant heb ik inmiddels wel in gebruik, en ik kan vast verklappen dat het onderlinge verschillen simpelweg niet gaat ervaren.

De SSD’s laten zich niet openschroeven zonder de aanwezige stickers te beschadigen, dus voor het binnenwerk haal ik het plaatje van Anandtech even aan. Met de Marvell 88SS1074 controller en acht blokjes 128GB NAND geen onbekend blik, en gezien de gewichtsverschillen met de kleinere varianten (zowel de 500GB als de 250GB variant wegen ca 20 gram minder dan de ca 60 gram wegende 1TB variant) is het aannemelijk dat de 500GB variant gebruik maakt van vier maal 128GB terwijl de 250GB variant viermaal 64GB aan boord heeft. Met een beetje hoofdrekenen kom je dan uit op een stukje overprovisioning om de prestaties in tact te houden bij een volle opslag zo ook de betrouwbaarheid op de lange termijn te waarborgen.

Met de SSD komt ook het WD ‘SSD Dashboard’. Dit stukje software is optioneel en niet verplicht, en je kan er o.a. de SMART status van je SSD mee bekijken, performance checks draaien, de schijf geheel wissen en uiteraard ook de firmware updates mee uitvoeren. Als je wilt kan je kiezen om bijvoorbeeld e-mail alerts in te stellen, maar los van eventuele updates is er weinig reden om al te veel aandacht aan het softwarepakket te schenken.

Er zijn tal van manieren om een SSD te testen en onderlinge verschillen aantonen is geen bijzonder spannende aangelegenheid. Omdat brute lees- en schrijfprestaties ook zeker niet onbelangrijk zijn, bijvoorbeeld bij het overzetten van grote hoeveelheden data naar een SSD (bijvoorbeeld bij gebruik als externe SSD) kijken we naar de bekende AS SSD en ATTO benchmarks waar je eenvoudig en snel mooie getallen tevoorschijn kan toveren wat betreft maximale snelheden. Daarbij sluiten we ook uit dat de SSD vals kan spelen met comprimeerbare data, iets wat vooral in het verdere verleden een rol speelde.

Het probleem met SSD’s is het in kaart brengen van gemeten verschillen in een praktische toepassing. Één van de eerste argument in het voordeel van SSD’s was het feit dat computers vele malen sneller opstarten met een SSD dan met een traditionele harde schijf, echter weet praktisch elke moderne SSD een systeem wel vlot te starten en is dat weinig graadmeter meer voor prestaties (wederom, in het verdere verleden een ander verhaal). Onderlinge verschillen bij dergelijk eenvoudig gebruik zijn in een directe vergelijking nog wel grofweg van elkaar te onderscheiden als we van budget SSD’s naar high-end SSD’s gaan, en van high-end SATA naar de nieuwe PCI-Express / NVMe SSDs, maar je moet wel van goede huizen komen als je aan de hand van opstart- of response snelheid geld durft te zetten op wat voor een klasse SSD er in een systeem zit waar je achter zit.

Toch moeten we vergelijken, dus gaan we kijken naar de schijven in een aantal scenario’s die daadwerkelijk gebruik van een schijf simuleren. AS SSD kent een drietal ‘real world’ (bewust tussen aanhalingstekens) benchmarks die we meenemen, en ook PC Mark 8 die een totaalplaatje schetst van het systeem met de bewuste SSD dient deze praktische doelstelling.

Het intensere vergelijken doen we met de complexe I/O meter applicatie. Hierin kun je zelf vele soorten tests opzetten, we testen op drie onderdelen: 4K performance voor het ‘typisch’ gebruik, 2M performance voor inzicht in consistente lees- en schrijfsnelheden, en Workstation en Database tests voor de meer zakelijke doeleinden. Gezien we met o.a. PC Mark 8 en AS SSD al een redelijk beeld kunnen krijgen van de verhoudingen wat echt typisch consumentengebruik betreft richten we met I/O meter op de prestaties van het primaire geheugen van de SSD. Sommige SSD’s combineren grotere hoeveelheden tragere TLC geheugencellen met een kleinere hoeveelheid duurdere SLC cache om zo een balans te vinden tussen opslaghoeveelheid, gevoelssnelheid en betaalbaarheid, eenvoudige gebruikers zullen zo enkel de hoge snelheid ervaren. Hoewel dat een begrijpelijke en voor die typische consument slimme zet is testen we met de I/O meter setup bewust het traagste deel om te achterhalen hoe de prestaties uitpakken bij meer langdurige belasting.

‘4K performance’ bestaat uit het lezen en schrijven van kleine blokken data welke een grote factor spelen bij het snelheids ‘gevoel’ bij dagelijkse taken waar gamers en thuisgebruikers mee zitten. Deze bestaat uit een ‘4K Random Read’ test (100% read, 100% random) en een ‘4K Random Write’ test (100% write, 100% random). We testen met een Queue Depth van 1, 2, 4, 8, 16 en 32. Daarbij leggen we voor het beoordelen de nadruk bij een lage ‘Queue Depth’ of QD. QD kort uitgelegd: SSD’s presteren beter wanneer ze een flinke portie werk gelijktijdig of in één keer kunnen verwerken dan wanneer ze minder kunnen stapelen. Dat laatste is praktisch het meest relevant en weegt dan zwaar in de beoordeling, terwijl het eerste juist het mooiste is voor de marketing afdeling van de fabrikant.

‘2M performance’ bestaat uit 2MiB blokken sequentiële data en geeft zo een beeld van de structurele doorvoersnelheden (langdurig grote blokken data wegschrijven of uitlezen). Ook hier testen we dezelfde QD’s al verwacht je daar minimale verschillen tussen te zien. In de totale beoordeling weegt deze relatief licht.

Voor intensiever gebruik laten we er ook een Workstation en Database simulatie benchmark op los, waarbij de SSD flink aan het lezen- en schrijven gezet wordt om een zwaardere belasting te simuleren. Dit laatste is relevanter voor zeer intensief (hence: Workstation), zakelijk, of pro-sumer gebruik, maar voor gamers en consumenten (inclusief foto en videobewerkers) flink minder relevant. De Database test legt de nadruk op gelijktijdig gebruik door meerdere gebruikers/toepassingen en bestaat uit 8K blokken, 67% lees-acties, en 33% schrijf-acties. De Workstation test bestaat eveneens uit 8K blokken, meerendeels lees-acties, en bevat 67% random data. Hoewel alle SSD’s door dezelfde molen gaan wegen we de resultaten uiteraard zwaarder of lichter gebaseerd op de positionering (consumer, Pro, etc) van de SSD op de markt.

Let op! Gezien dit een vrij recente categorie betreft zal aan het test-proces nog worden gesleuteld.

Om enige vergelijking toe te passen heb ik wat SSD’s bij elkaar geraapt (letterlijk, lade hier, plankje daar...). De Crucial MX300 is de enige nog actuele, de BX100 en OCZ Arc zijn modellen van de vorige generatie die overigens wel in dezelfde schuit zaten wat betreft focus op prijs-prestatieverhouding. Hou er echter rekening mee dat ca 250GB SSD’s (en extra zo bij nog kleinere modellen) het ietsjes minder doen dan de 500GB-1TB modellen, maar we moeten het ermee doen.

We beginnen even met de resultaten van de eenvoudigere praktische benches:

In de twee totaaloverzichten, PC Mark 8 en AS SSD zien we de Western Digital Blue SSD’s prima scores neerzetten ten opzichte van de rest van het veld. PC Mark 8 totaalscores ontlopen elkaar zoals verwacht nauwelijks, gezien daar veel meer bij komt kijken dan enkel de SSD, maar de MB/s rating toont wel inhoudelijk verschil. Opvallend zijn de uitschieters in de Read Performance, even opvallend is de matige score van de MX300 daar, terwijl in de Write bench de Blue’s juist terugvallen; de 1TB Blue valt van de leiding terug naar onder de rest van het veld. Eigenlijk is het lastig om er veel concreets over te zeggen, want als je al grote verschillen ziet zijn die in de volgende benchmark omgedraaid.

Het klinkt aannemelijk dat de snellere SLC cache een rol speelt bij de sprongen in de prestaties die je ziet. Het idee achter cache is dat deze de huidige taak snel afwerkt terwijl op rustige momenten de data weg wordt gezet in het tragere deel, maar dat lukt natuurlijk niet altijd bijvoorbeeld omdat de cache vol raakt. Voor de praktische beoordeling weegt de AS SSD en PC Mark 8 totaalscore, waar die tot zijn recht komt, dan ook zwaar. Juist in die typische consumentensituaties komt die cache namelijk tot zijn recht. Desondanks wil ik de prestaties van het onderliggende TLC geheugen en als gevolg de prestaties onder zware langdurige belasting in kaart brengen. In Iometer richten we ons dan ook enkel op specifieke TLC stukken van de SSD:

In grote lijnen lijkt de WD Blue een relatief vlottere lezer, en een iets minder snelle schrijver dan de directe concurrent de Crucial MX300. 4K Random read is desondanks ook een redelijke graadmeter voor praktische prestaties, en daar doen ze het prima. Een blik op de Database en Workstation benchmarks geeft marginale verschillen weer, maar geen van de geteste SSD’s richten zich daar eigenlijk op.

FYI: IOmeter is een complex stukje software. Je kan met een praktisch eindeloos aantal instelmogelijkheden niet alleen tal van scenario’s simuleren, maar vooral ook jezelf hoofdpijn bezorgen of grote invloed uitoefenen op de resultaten. Wees daarom alert dat je IOmeter resultaten van één reviewer niet klakkeloos vergelijkt met die van een andere.

Western Digital heeft voor de bekende weg gekozen na hun overname van SanDisk. De WD Blue series is daarmee verre van spannend, uiteindelijk een tweak van een bestaand model, maar raakt toch een mooie balans tussen prestaties en prijs en uiteindelijk gaat de bekende weg over risico’s bij dergelijke SSD’s. De opzet van TLC geheugen ondersteund door een snellere SLC cache blijft ook niet meer dan logisch gezien je op die manier wel een hoger snelheidsgevoel ervaart, zonder dat je daar eigenlijk meer voor hoeft te betalen; kijken we naar de prijsvergelijkers dan is de meerprijs boven echte budget SSD, denk aan een Kingston UV400 of WD’s eigen Green series, feitelijk niet aanwezig (die paar euro zou ik dan zeker ook investeren), terwijl de 1TB variant op dit moment zelfs één van de aller goedkoopste op de markt is.

Aan de andere kant loeren de iets duurdere, hoger gepositioneerde SSD’s natuurlijk ook, maar voor de grote groep die een SSD zoekt voor all-round consumentengebruik, inclusief gaming, zal de prijs altijd blijven tellen en is de meerwaarde van een iets sneller model beperkt. Hoewel ik normaliter wil voorkomen dat een review te veel prijs-focus krijgt lijkt het in deze klasse onvermijdelijk; Crucial biedt iets meer ruimte met hun MX300 serie, WD belooft een langere levensduur en geeft de Blue SSD een hogere endurance rating mee, en wat prijs betreft is het een beetje stuivertje wisselen de laatste weken terwijl je in de praktijk het verschil nimmer zal ervaren. Één gemiste kans vind ik zelf de uitstraling, waar WD hun SSD ongeveer zo fysiek aantrekkelijk heeft gemaakt als een gemiddelde 3.5” HDD, iets waar weinig SSD fabrikanten stil bij lijken te staan. Een strakke uitstraling had ze eenvoudig een ‘edge’ gegeven voor zij op zoek naar een SSD voor hun dikke game-systeem met venster.

De combinatie scherpe prijs en prima totaalplaatje is wel de reden geweest dat wij zelf de laatste weken aardig wat WD SSD’s in onze system builds hebben gebruikt, vooral het 250GB model stond al een tijdje aantrekkelijk op de markt. Het is een beetje afwachten wat de SSD markt gaat doen, maar een verdere stijging lijkt onvermijdelijk en als Western Digital de stijging beperkt kan houden ten opzichte van de concurrenten zou het zo maar de go-to SSD kunnen worden voor het gros van de systemen die via de prijsvergelijkers tot leven komen. Maar hou die prijsvergelijkers gewoon in de gaten, want een aanbieding hier of daar is in feite genoeg om het tij te keren. Of sla gewoon nu nog je slag als je weet op korte termijn een SSD te zoeken, want de kans dat ze voorlopig goedkoper gaan worden is niet gek groot.

Zoals gezegd geen bijzonder spannende SSD, maar wel een prima contender in dit belangrijke segment waar prijs-prestatieverhouding koning is.

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie:

Terug naar boven