CM Storm Octane Gaming Gear Combo productervaring door Foritain

Review: Cooler Master CM Storm Octane & Devastator

- Inleiding
- Specificaties
- Uitpakken CM Storm Devastator
- Uitpakken CM Storm Octane
- CM Storm Swift-RX XL
- In de Praktijk
- Conclusie

Productpagina @ CM Storm

Ondergetekende houdt wel van een lekkere mechanische ramplank. Ligt als een huis op tafel, tikt heerlijk, en de meeste doen er nog een schepje hippe extra’s bovenop ook. Één nadeel: Je mag minimaal een tientje of acht uittrekken in je budget om er één aan te schaffen, en voor je het weet zit je naar een model van dik 150 euro te kijken. Uiteindelijk is het voor veel mensen simpel: Ze willen, of kunnen, niet zo veel uitgeven aan een beetje randapparatuur.

Al ruim twee jaar heeft Cooler Master één van de meest populaire gaming ‘sets’ op de markt: De CM Storm Devastator, waar je zowel een muis als een toetsenbord krijgt voor een fractie van menig mechanisch toetsenbord. Tegenwoordig op te pikken vanaf ca 32 euro (al mag je met ca vier tientjes rekening houden bij een losse bestelling), maar in de tijd van de zwakkere dollar af en toe zelfs onder de drie tientjes te vinden. Inmiddels heeft CM Storm een tweede betaalbare set op de markt gebracht: De CM Storm Octane, die gemiddeld genomen vijf euro duurder is, maar de nadruk legt op een betere muis sensor en het feit dat de verlichting in meerdere kleuren in te stellen is.

De vraag voor vandaag: Kan je voor enkele tientjes toch leuke gaming gear in huis kan halen? En hou verhoudt de nieuwe Octane zich tegen de oude vertrouwde Devastator.

De specificaties en features van de Cooler Master website. De Devastator:

Weinig opvallende specificaties. Het toetsenbord heeft gangbare afmetingen, is met ca 900 gram niet bijzonder licht, zeker voor een membraan toetsenbord. De aanwezigheid van losse media knoppen is wel prettig, en we zien een blauwe LED backlight. (De productpagina heeft het ook over een rode en groene versie, maar die lijken niet leverbaar in Nederland). Zowel de muis als toetsenbord wordt met USB aangesloten, en de muis heeft 3 DPI instellingen: 1000-1600-2000.

De Octane:

De Octane is grotendeels gelijk, althans op papier, maar heeft een aantal noemenswaardige veranderingen: Zo is de verlichting niet langer één kleur, maar instelbaar tussen zeven kleuren. De muis lijkt het meest onder handen genomen: Deze is een stuk lichter, de minimale DPI is verlaagd naar 500 DPI, en de maximale DPI verhoogd naar 3500. Dit keer toont Cooler Master ook de gebruikte sensor, de Avago ADNS-3050.

We beginnen met het uitpakken van de Devastator. Doosje is aardig, en we zien dat het het blauwe model betreft.

Het toetsenbord is geheel plastic met hier en daar wat lijntjes om het wat meer ‘gamer’ te maken. We zien matte en glanzende elementen, en de toetsen zelf zijn mat zwart. Hoewel plastic voelt het Devastator toetsenbord toch best stevig aan, luxer dan wat je wellicht zou verwachten voor 15 a 20 euro (laten we de muis even als de helft rekenen). De mat zwarte toetsen lijken een wat zachtere coating te hebben onder je vingers, en vallen vooral op door de wat matig leesbare letters. Kijken we heel nauwkeurig dan lijken sommige knoppen (bijv. shift) een klein beetje scheef geprint, al viel mij dat pas op bij het achteraf bestuderen van de foto’s. De gebruikelijke US layout met brede shifts en brede (maar lage) enter blijft een persoonlijke voorkeur.

Met de verlichting aan worden de letters een stuk beter leesbaar, dus als je niet blind kan typen zal je de verlichting altijd wel aan willen laten. Ook de losse media en volume knoppen zijn netjes verlicht, het ziet er allemaal gewoon keurig uit, wederom voorbij wat ik redelijkerwijs voor de prijs zou verwachten.

De Devastator muis is gemiddeld afgemeten, maar wel een tikkeltje aan de lage kant. Twee duimknoppen en een DPI-switch knop vullen de standaard knoppen en muiswiel aan. Ook hier ontkomen we niet aan een hoog plastic gehalte, visueel opvallender (en m.i. aantrekkelijker) dan menig andere <20 euro muis, maar in de hand voel je direct dat het een budget knaagdier is.

Wederom doet de blauwe verlichting veel goed, en het feit dat er in het muiswiel, op de rug, en aan de voorzijde LEDs zitten maakt de Devastator muis toch luxer ogen dan hij is. Tezamen met het toetsenbord krijg je, mits je blauw mooi vindt, toch een visueel knap setje voor je centjes.

De Octane is twee jaar jonger, en dat zien we aan de verpakking al af. Tikkeltje agressiever, en net even wat verfijning in de details.

Agressiever lijkt ook het toepasselijke woord als het op de set aan komt, zo heeft het toetsenbord net wat meer opvallende lijnen, en ook aan de zijkant is het allemaal wat grover. Zet je ze naast elkaar dan lijkt het net alsof je de ‘upgrade’ knop hebt ingedrukt om van de Devastator naar de Octane te evolueren. Andere elementen lijken grotendeels onveranderd: vrij typische layout, dezelfde indeling (al heeft de spatiebalk een forse kerstlunch gehad zo te zien) met losse media toetsen, en wederom met wat lastig leesbare knoppen met de verlichting in de uit-stand.

Hoewel net wat indrukwekkender om te zien kan ik dat niet zeggen voor de fysieke bouwkwaliteit. Nu zijn besparingen onvermijdelijk, maar waar de Devastator lekker stevig lag voelt het bord van de Octane een stapje terug. De plastic ‘plaat’ aan de onderzijde laat zich eenvoudig buigen, pak het bord aan beide zijkanten beet, draai je handen tegen elkaar in, en je voelt de Octane pijn leiden, iets wat bij de Devastator enkel gebeurt als je daadwerkelijk kracht zet. Maar dat is toch niet realistisch vraag je je af? Ik moest wel, want in eerste instantie lag het Octane bord niet plat op tafel, en enkel door hem handmatig even te buigen lag het bord stabiel. Een pijnlijk minpunt, alhoewel er na de handmatige ‘fix’ in de praktijk weer weinig van te merken valt.

Wat voor het toetsenbord op ging gaat ook voor de muis op: Net wat agressiever, en de extra hoogte zal in de regel positief worden ervaren. Gezien de Octane muis iets lichter is dan de Devastator voelt het wederom kwalitatief eerder wat minder aan dan beter, wat het (overigens minimale) prijsverschil zou doen vermoeden. Daarbij moet ik wel opmerken dat die onderlinge verschillen in de praktijk lastig ervaren zullen worden en vooral opvallen wanneer je ze direct naast elkaar zet.

Zetten we de verlichting wederom aan dan is de Octane natuurlijk weer de visuele upgrade boven de Devastator, want met zeven mogelijke kleuren is de keuze aanzienlijk groter. Wel jammer is dat het LEDje onder het muiswiel van de Octane niet mee kleurt, maar altijd wit blijft.

Op het moment dat deze review eigenlijk al klaar stond passeerde een CM Storm Swift-RX XL muismat mijn vingers, en gezien ik vooralsnog geen muismatten roundup in de planning heb (of van plan was muismatten los te reviewen) besloten deze maar gezellig mee te nemen in deze review. De Swift-RX is een nieuwe muismatten serie van Cooler Master / CM Storm die zich richt op snelheid. Sommige muismatten zijn wat grof en halen de snelheid (bewust) uit je muis, anderen zijn juist superglad, de Swift RX behoort duidelijk tot de laatste categorie.

Dat het een snelle mat is merk je meteen zodra je hem in handen hebt, de textuur aan de bovenkant wordt ‘low friction synthetic fibre’ genoemd, en voelt een beetje als glad nylon. Je zou er zo een muis-sjoelbaan van kunnen maken, zeker met de XL variant die een haast absurde 90 centimeter breed is en 36 centimeter diep. Die breedte maakt het het soort mat waar je zowel je toetsenbord als je muis op kwijt kan, en dan alsnog een zee aan ruimte hebt om met je muis te zwaaien. We zien weinig opvallende prints, enkel wat CM Storm branding. De Swift-RX heeft een stiksel aan de randen, iets wat rafelen tegen gaat en wat in de regel net even wat duurder uitpakt dan de onbewerkte matten. Aan de onderzijde zit een wat plakkerige coating die zorgt dat de muismat nergens heen gaat, wat zeker met dit soort afmetingen totaal geen issue is.

Als je van een snelle mat houdt is de CM Storm Swift-RX een uitstekende mat om te overwegen. Glijdt als een zot, plakt goed op je bureau, mooi afgewerkt randje om hem van de budget matten te onderscheiden en hem lange tijd mee te laten gaan, maar dan toch nog met een bescheiden prijskaartje. De vrij neutrale uitstraling zal vermoedelijk ook wel als positief ervaren worden. De meer gangbare ‘medium’ (27x32cm) is goed te vinden voor een tientje tot twaalf euro, wat nauwelijks meer is dan standaard matjes, en indien gewenst is er ook nog een Small of Large uitvoering. De gigantische XL variant is verkrijgbaar vanaf 25 euro (al mag je normaliter rekening houden met een eurotje of 32), wat natuurlijk iets zwaarder op het budget weegt. Al met al een prima middenklasse oplossing voor een prijs die op de rand van budget alternatieven hangt; keurig dus.

Het hoofdstuk software slaan we over, want die hebben we niet nodig. Via een knop op je toetsenbord kan je de verlichting aan- of uitzetten, en in het geval van de Octane de kleur verwisselen. In de praktijk houden de verschillen tussen de toetsenborden daar bijna op; zowel in de aanslag als in de materialen voelen ze gelijkwaardig. Zoals bij het uitpakken genoemd heeft de Devastator een ietwat stuggere basis, maar tijdens het tikken is het lastig veel verschil waar te nemen. Beide zijn met hun typische membraan switches wat zacht in de aanslag, en bij agressief tikken geven ze beide iets mee waardoor het dan niet overdreven stille bordjes zijn. Wel liggen beide borden prima stevig op tafel, ongetwijfeld vanwege het feit dat beide borden richting de kilo aan zitten. Hoewel de toevoeging van mediaknoppen prettig is ontbreken wel enkele features die we bij luxere borden gewend zijn: n-key rollover en macro functionaliteit ontbreken, al heeft de Octane wel een deel anti-ghosting met de meest populaire knoppen, waardoor je niet direct wat tekort komt bij het gros van de games. Gecombineerd met de visuele aanpassingen toch best aardige upgrades boven standaard kantoor ramplanken.

Bij het werken met de muizen worden aanzienlijk grotere verschillen duidelijk, zeer positief in het voordeel van de Octane, maar even zo hard moet ik over de prestaties van de Devastator muis oordelen. Waar bij het uitpakken het hogere gewicht van de Devastator nog als kwalitatief voordeel leek te gaan tellen blijft daar in gebruik niets van over; de sensorprestaties laten (te) veel te wensen over en doen fysieke verschillen al snel vergeten. Laat ik voorop stellen dat ik best wel een fanatieke ‘muizer’ ben, en een gemiddelde gebruiker zal bij de Devastator niet direct wat opmerken; Een beetje kantoorwerk, een casual potje Sims, Diablo of Minecraft en het zal je vast een worst wezen. Ga je nader kijken dan kom je echter tot de conclusie dat de Devastator sensor op praktisch alle fronten tekort komt. Hoewel je er bij 1000 DPI wel op moet letten valt bij 2000 DPI op hoe agressief de ‘prediction’ is; zelfs met bewuste trillingen in mijn beweging maakt de Devastator er een mooie rechte lijn van en kijken we vervolgens naar de tracking van bochten dan zien we de duidelijke ‘trappen’ die de muis er van maakt. Een voordeel wellicht voor mensen met onrustige handen die ook eens rechte lijntjes willen trekken, maar funest als je denkt pixel-precies te gaat CS:GO’en. Daarbij voel je als muis fanaat dat de responsesnelheid van de Devastator achter blijft (125Hz vs 500-1000 van de meeste game muizen); je zal er mogelijk niet direct een vinger op kunnen leggen, maar leg er een luxere muis naast en je voelt het verschil onmiddellijk.

De loodrechte lijnen bij hogere DPI instellingen zijn een (over)duidelijke indicatie van 'prediction' bij de Devastator. Vervolgens zie je dan ook 'trappen' in de diagonale lijnen.

Pak je de Octane muis erbij dan is het opeens een heel ander verhaal. De muis is weliswaar wat lichter, maar ligt toch beter in de populaire palm-grip, reageert sneller, en laat wat sensorprestaties in eerste instantie weinig te wensen over. Ik zeg in eerste instantie, want je mist de instellingsmogelijkheden, en bij de meest extreme versnellingen lijkt de sensor wat achter te blijven. Ook lijkt de muis enige smoothing toe te passen om de ‘beperkingen’ van de toch wat budget sensor te verbergen. Dat is dusdanig fijn dat het lastig is om het met details te onderbouwen zelfs als je er bewust op probeert te letten, daarbij is het resultaat is een muis die in de praktijk gewoon lekker soepel voelt, en de bewegingen op het scherm neer zet die jij met je hand denkt te maken. Die combinatie is, zeker gezien het lage prijspunt, gewoon uitstekend. Hou er wel rekening mee dat de prestaties bij 500 tot 2000 DPI keurig zijn, maar dat hij daarboven duidelijk een stap terug doet. Nu biedt een DPI boven de 2000 weinig meerwaarde voor gamers, zeker gamers op een budget, dus ik reken het niet te zwaar aan.

De duimknoppen zijn, net als bij de Devastator, wel erg sponzig, maar de primaire knoppen voelen bij de Octane duidelijk scherper en sneller. Cooler Master spreekt van ‘betere switches’ en ‘10M’ clicks, maar noemt de naam Omron niet, wat aangeeft dat er vermoedelijk toch een minder bekende budget switch onder hangt. De knoppen van de Octane laten in gebruik echter weinig te wensen over wat betreft feedback en snelheid. Eigenlijk is het enige zichtbare of direct merkbare minpunt aan de Octane muis dat de verlichting van het scrollwiel altijd wit blijft, ongeacht de kleur die je kiest voor de ‘ogen’. Ondanks dat is het eigenlijk geen vergelijken: De Octane is wat muis betreft een veel betere muis.

Dat het voor de prijzen die Cooler Master voor deze twee sets vraagt geen verhaal vol rozengeur en maneschijn zou worden was vanzelfsprekend, en als je een brede ervaring hebt in gaming randapparatuur dan weet je direct dat ze aardig wat aan de kwaliteit hebben moeten schaven om deze sets mogelijk te maken; toetsenborden en muizen van tientallen euro’s of zelfs dik boven de honderd euro is geen uitzondering meer. Als je perfectie voor 30 a 40 euro zou kunnen vinden zou dat natuurlijk ook niet veel goeds betekenen voor al die mooie chique muisjes en luxe mechanische toetsenborden zoals de Sentinel III (Die bijna twee keer zo veel als de Devastator kost) of de Quick Fire XTi (Grofweg drie keer de Octane). De grote vraag was dan ook of je wel iets ‘een beetje leuks’ kan vinden voor weinig, en hoe deze twee CM Storm setjes het onderling doen. Laten we ook één en ander eerst in perspectief zetten: halveer de prijs van deze sets en kijk wat je kan vinden wat los toetsenbord of muis betreft, en je keuze is verre van reuze, zeker als je iets wilt met een beetje ‘gamer’ look is er gewoon heel weinig.

Wat toetsenbord betreft doen beide setjes het eigenlijk prima. De Devastator is ietsje steviger, maar beide zijn prima budget ramplanken en de toegevoegde (beperkte) anti-ghosting van de Octane maakt het toch een waardige upgrade boven de Devastator en voor gamers (toch wel de doelgroep hier eh) tevens een waardige upgrade boven de vele kantoor-stijl ramplanken die dit prijssegment domineren. Daarbij is de Octane toch een beetje leuker dankzij het feit dat je niet één, maar zeven kleuren verlichting kan kiezen. Dat ze beide een beetje plasticy zijn allemaal is onvermijdelijk, en uiteraard voel je verschil met een luxe bord, maar het staat een gamer met een heel strak budget zeker niet in de weg en het doet ook niet onder voor andere budget plankjes die ik heb gezien. Onthoud wel dat je macro functionaliteit moet missen, en dat wanneer je niet blind kan typen je de LED verlichting wel aan moet hebben om de toetsen deftig te kunnen lezen, maar ook dat zal een low budget gamer niet in de weg staan.

Wat de muis betreft hakt de Octane voor mij de knoop door, want deze muis is in gebruik en wat de sensor betreft mijlen voorbij de Devastator. Waar de Devastator iets-meer-dan-casual gamers al tekort gaat schieten vanwege de matige response rate en aggressieve, zeg maar gerust absurde prediction kan je bij de Octane eigenlijk niet spreken van noemenswaardige praktische beperkingen; hij presteert keurig. Nog niet in het segment van bijvoorbeeld de CM Storm Alcor, zowel wat sensor betreft als uiteraard wat fysieke bouwkwaliteit betreft, echter kost die losse muis grofweg hetzelfde als de Octane als set; appels en peren dus. Gebruik boven de 2000 DPI is niet aan te raden, en het is een beetje jammer dat het scrollwiel enkel wit verlicht blijft terwijl de rest van de set mooi meekleurd, maar wederom: als je op je centjes moet letten zou ik die zaken voor lief nemen.

Als je goed shopt is de Devastator te vinden voor een eurotje of 32. Voor dat geld valt het vinden van een alternatief echt niet mee waardoor de Devastator alsnog een redelijke keus blijft voor zij voor wie elke euro echt problemen geeft. Maar dan ook enkel wanneer elke euro telt, want ik zou zelf geen moment twijfelen om die paar luttele euro’s bij te leggen voor de Octane, alleen al voor het verschil in de muisprestaties want je gaat van een knullige sensor naar een keurige. Normaliter staan budgetproducten sterk onder druk van ‘iets’ duurdere oplossingen die dan technisch meteen een stuk beter zijn, maar zelfs bij de Octane zal je dan al snel moeten kijken naar bijvoorbeeld een CM Storm Alcor plus een los toetsenbord van een tientje of drie, en dan praten we gewoon over een fors verschil voor mensen met hun oog op de centjes. Vergis je overigens niet, want je gaat bij zo’n luxere combinatie zeker ook wel een flinke stap vooruit in kwaliteit, maar met een Octane hou je dan zo maar budget over voor een nieuwe headset of een mooie muismat. Het blijft beetje geven en nemen, en betaalbare oplossingen zijn dan ook echt voor zij die simpelweg niet meer willen (of kunnen) uitgeven, maar uiteindelijk weet Cooler Master toch bijzonder veel waarde, en visueel aantrekkelijke setjes, te bieden voor haast bizar weinig geld.

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie:

Terug naar boven

In deze review bespreek ik meerdere producten, de onderstaande samenvatting is van toepassing op het in de prijsvergelijker gekoppelde product, Voor de samenvatting en het overzicht van de plus- en minpunten van de andere producten zie de reviews die daar aan zijn gekoppeld.