Razer Tartarus Chroma productervaring door Foritain

Review: Razer Tartarus Chroma

- Inleiding
- Specificaties
- Uitpakken
- Software
- Verlichting
- In de Praktijk
- Conclusie

Productpagina @ Razer

Vandaag gaan we een kijkje nemen naar de Razer Tartarus Chroma. De Tartarus is wat Razer een ‘Gaming Keypad’ noemt, oftewel we gaan een wat ongebruikelijke game-accessoire testen die je in je linkerhand gebruikt, in plaats van je toetsenbord, tijdens game-sessies. De Tartarus is op zich geen geheel nieuw product, maar net als vele andere Razer producten is deze onlangs wel van een refresh voorzien in de vorm van de ‘Chroma’ uitvoering, oftewel voorzien van RGB verlichting met kleureffecten.

De Tartarus Chroma is verkrijgbaar vanaf 89,90. Er bestaat tevens een luxere uitvoering van de Razer Gamepad genaamd ‘Orbweaver’, deze draagt echter een meerprijs van minimaal 50 euro.

De specificaties en features van de Razer website:

De meeste specificaties spreken voor zich. De Tartarus is voorzien van 25 fysieke knoppen, dit is inclusief een duim-knop die je in acht richtingen kan drukken, en met de software, profielen, en macro functie kan je een praktisch eindeloze combinatie aan opdrachten instellen.

De Tartarus is bedoeld voor de linkerhand, terwijl je de rechterhand op de muis houdt. Wel is de polssteun van de Tartarus verstelbaar om zo voor zowel grotere als kleinere handen ruimte te bieden.

Razer heeft de ‘uitpak experience’ over het algemeen goed voor elkaar. We zien ook dit keer weer een aantrekkelijke verpakking, en de aanwezigheid van wat Razer stickers wordt over het algemeen wel gewaardeerd. De Tartarus zelf zit in eenvoudig plastic-in-karton aan de binnenkant, niet zo luxe als bijvoorbeeld de Mamba Chroma die in een blik met schuimvulling kwam, maar al met al toch prima.

Verder krijgen we nog een handleiding, en zien we een keurige gevlochten kabel met gold-plated USB aansluiting.

De Tartarus zelf is weer eens wat anders op tafel. Grotendeels mat zwart plastic uitgevoerd, beetje typisch ‘muis materiaal’ wat niet te glad is, je wilt tenslotte niet dat je hand zo maar gaat schuiven, maar wel prima stevig aan voelt. Het Razer logo zit in een wat glanzende print in het duim gebied. Vijftien primaire rubber-dome knoppen aan de voorzijde, hier en daar voorzien van wat reliëf zodat je weet waar je vingers zich bevinden, en in het duimgebied zien we de 8-way duimknop, een knop daar direct boven, en een flinke hendel onder de duimknop welke je activeert door je duim er op te rusten.

Onder het gedeelte voor je pols zit een hendel, met deze kun je het pols gedeelte wat naar voren of achteren stellen. In de kleinste stand is de Tartarus Chroma klein genoeg voor kleine dameshanden of zelfs kinderhand, en zelfs met en wat grotere mannenhand heb je de grootste stand nog niet nodig; verstelbaar genoeg dus.

Je zou kunnen stellen dat de Tartarus Chroma gewoon netjes en niet overdreven is uitgevoerd, al valt een dergelijke ‘gaming keypad’ natuurlijk al op enkel vanwege het feit dat het een wat minder voorkomend accessoire is.

De Razer Synapse software is een prettig, intuïtief, en in mijn ervaring met andere Razer producten stabiel. Bij het openen kunnen we direct aan de slag met het instellen van elke knop naar wens. Dat kan uiteraard met behulp van profielen en per profiel kunnen we een totaal van acht keymaps aanmaken. Welke keymap actief is is te zien aan de drie LEDs aan de rechterkant van de primaire knoppen. Elke knop kan aan tal van standaardacties worden gekoppeld, waarbij de functie om hem 1 op 1 aan een keyboard functie te binden vermoedelijk het meest gebruikt zal worden. De duimstick kan je gebruiken om acties aan te binden, maar als je deze gebruikt om andere keymaps actief te maken krijg je praktisch oneindige acties onder de vingers van je linkerhand. De bekende makro optie is uiteraard ook aanwezig.

Verlichtingsopties zijn cruciaal voor de Tartarus, maar relatief eenvoudig in gebruik. Je hebt spectrum cycling (door alle kleuren roteren), ‘breathing’, of een vaste kleur, waarbij je uiteraard kan kiezen uit elke kleur die je maar wilt. Een prettige toevoeging is de optie om alle LEDs op je Razer apparatuur uit te schakelen als het scherm van de computer in de slaapstand is. Scheelt weer lichtvervuiling en wat energie.

Verder biedt de software nog enkele leuke extra’s. De WoW addon is er één, al heb ik geen actieve account meer om deze in de praktijk te testen. Ook houdt de Razer Synapse software statistieken bij per spel dat je speelt en welke knoppen je het meest frequent gebruikt.

Het is een Razer Chroma product, dus uiteraard gaan we enkele plaatjes bekijken van de Tartarus met de verlichting aan. We zagen in het vorige hoofdstuk al dat er ook lichteffecten en kleurovergangen mogelijk zijn. Enkel het gebied met de primaire switches is voorzien van de Chroma RGB verlichting, het logo, of andere elementen blijven mat zwart. Hoewel de LEDs van de Chroma producten tot dusver indruk maken, onder andere met de weergave van een breed spectrum (inclusief wit), had het de Tartarus niet misstaan om ook een verlicht Razer logo te hebben, of een ander extra LED element dan enkel het knoppengebied.

Een apparaat als de Tartarus kan je niet ‘even’ reviewen, daar is het allemaal net even ‘te anders’ voor. Ik heb de laatste tijd dan ook aardig wat games gespeeld met de Tartarus om een mening te vormen. Op zich is het wennen aan een dergelijk stukje randapparatuur minder spannend dan je in eerste instantie, of bij het zien van het product zou denken: je vingers vinden hun weg naar de alternatieven voor de WASD vrij vlot, en de wat aparte vormgeving van de Tartarus blijkt in de praktijk prima natuurlijk aan te voelen onder je hand en pols. Een beetje zoals een toetsenbord met een polssteun, maar dan ééntje die flink meer ergonomisch is gevormd. Op kwam dat vrij vlot tot een positieve ervaring, want de handpositie beviel eigenlijk prima en zowel de hand, de pols, als de vingers voelen best ontlast. De vingers hangen ook wat meer ‘op’ de knoppen, waardoor het voelt alsof ze vlot in te drukken zijn. Een positieve eerste indruk is nooit mis.

Met een flink aantal knoppen om je WASD toetsen (om ze maar een naam te geven) heen kom je in de meeste games ook eigenlijk goed uit de voeten zonder jezelf echt iets nieuws aan te hoeven leren. Het programmeren van wat features met de Razer software is ook geen hele grote moeite, zeker niet als je dit voor een beperkt aantal games doet met een beperkt aantal ‘binds’. De Tartarus instellen voor bijvoorbeeld Heroes of the Storm (of League of Legends), CS:GO, Diablo III, etcetera stelde ook weinig voor. Ik ontkom niet aan het gevoel dat een keypad als deze zich toch vooral leent voor fanatieke MMO gamers die echt profiteren van ontelbare makro’s en keybinds.

De echte gewenning komt dan ook pas wanneer je aan de 15 knoppen niet voldoende hebt en je met modifiers moet gaan werken, oftewel één knop inhouden zodat de andere knoppen andere acties activeren. De grote flip-switch valt nog mee, maar de duimknop gebruiken als modifier is iets wat een typische toetsenbord gamer vermoedelijk niet gewend is. Gezien het feit dat elke bind dan ook nog een handmatige instelling vereist kom je tot de conclusie dat de Tartarus weliswaar lekker in de hand ligt en voor veel games eigenlijk best een lekkere accessoire is voor de linkerhand, maar dat het wel een beestje is waar de liefhebber gewoon zelf flink mee moet tweaken om alles naar wens in te stellen. Ook toetsenborden moeten natuurlijk naar wens worden ingesteld als je echt serieus aan de slag wilt, echter hebben de meeste games wel een standaard setje instellingen die voor elk toetsenbord voldoen. Bij de Tartarus moet je dus echt zelf tijd investeren, en de benodigde tijd neemt sterk toe als je regelmatig veel verschillende games speelt.

Als liefhebber van mechanische toetsenborden was het ook weer even wennen aan de eenvoudige dome switches van de Tartarus. Hoewel er als dome switch zelf weinig op aan te merken valt, mis het iets van het gevoel en vooral ook de snelheid van mechanische switches; een mech switch kan je tenslotte sneller herhaaldelijk activeren en hoef je niet tot de bodem door te drukken. Nu zou je de Orbweaver als alternatief kunnen noemen gezien die wel van mechanische switches is voorzien, maar dan praten we weer over een heel ander prijskaartje. Daarbij moeten we ook niet vergeten dat de Tartarus Chroma in dezelfde prijs range speelt als menig mechanisch toetsenbord, dus het mag m.i. terechte kritiek zijn dat Razer in deze gaming keypad niet gewoon ook mechanische switches heeft zitten; m.i. het voornaamste gemis in de Tartarus.

De Tartarus Chroma is zonder enige twijfel een echt 2015 Razer product: Toffe uitstraling, uiteraard met RGB ‘Chroma’ verlichting, en iets van tech-sex-appeal omdat het zeker anders is dan anders. Als echte Razer is hij natuurlijk ook niet goedkoop, maar wel weten ze weer een echt uniek product op de markt te zetten waar de concurrerende merken (zoals vaker) niet direct een antwoord op hebben. Maar is iets unieks ook meteen iets goeds?

Met enkele weken Tartarus Chroma ervaring achter de rug voel ik mij enerzijds positief verrast, maar anderzijds ook gevuld met enige twijfel. De positieve verrassing was dat ik als een die-hard toetsenbord/muis gamer toch direct en zonder echte moeite kon wennen aan de ogenschijnlijke aparte vorm van de Tartarus, die een prettig hand- en polsgevoel verzorgde, en eigenlijk een vrij natuurlijke oplossing voor de linkerhand tijdens gamen bleek. Daarnaast is de bouw keurig, de verstelbaarheid meer dan ruim, en geeft de Tartarus je hele gaming hoek ook een certain je ne sais quoi.

De twijfel komt uit twee hoeken. De eerste ontstaat omdat Razer een echt uniek product naar de markt brengt waar game ontwikkelaars eigenlijk niet mee bezig zijn; veel games weten er niet direct raad mee. Als gevolg zal je regelmatig de software in willen duiken om alle instellingen handmatig in te stellen. De Razer software is weliswaar uitstekend, zowel in werking als in overzichtelijkheid, maar de Tartarus is dus niet echt ‘plug & play’ en eerder een echt niche product voor de liefhebber die graag wil zitten om zijn of haar game ervaring helemaal naar eigen smaak in te richten. Het bestaan van de World of Warcraft addon helpt specifieke games natuurlijk wel, maar in de praktijk zal je echt moeten tweaken. Uiteraard mag dit als een pluspunt tellen voor zij die niets liever willen dan alle mogelijkheden in handen hebben om hun game ervaring tot in detail uit te werken.

Nu is met een niche doelgroep weinig mis. De tweede overweging is echter het feit dat 89 euro voor een game accessoire best een obstakel is, en omdat je voor hetzelfde geld een volledig mechanisch toetsenbord met alle toeters en bellen kan kopen en de Tartarus slechts van dome switches is voorzien. Nu zou een flinke prijs op zich niet direct een issue zijn, ware het niet dat ik het gevoel nog altijd niet kan schudden dat een Razer Gaming Keypad eigenlijk een hele mooie oplossing is voor een niet bestaand probleem. “Wat kan de Tartarus nu dat een goed toetsenbord niet kan” vroeg ik mij af, en die vraag vond ik lastig om te beantwoorden waardoor de afwezigheid van mechanische switches nog zwaarder begon te wegen op de beoordeling. Met een droge Hollandse kijk is een dergelijk product gewoon lastig te verantwoorden.

De echte winst zit dus in de bijzonder prettige hand- en polspositie die bij langdurig gamen hier zeker beviel en comfortabeler voelde dan een toetsenbord (al hoor je mij bij een toetsenbord met polssteun eigenlijk ook niet klagen), en vermoedelijk dat de visuele aantrekkingskracht van Razer producten een serieuze rol zal spelen bij de aanschaf. Het is gewoon een product dat je echt moet willen, niet één die je echt nodig zal hebben, maar vervolgens wel één die met zijn verstelbaarheid, prima bouw, en uitstekende software de echte liefhebbers alle mogelijkheden geeft om hun nieuwe en vooral ook unieke accessoire geheel en tot in het fijnste detail naar wens te krijgen. Gezien de positie als verre-van-kritisch luxe product met daarbij de veronderstelling dat je niet op een paar centjes kijk zou ik enkel de suggestie maken de Razer Orbweaver eens te bekijken, want de aanwezigheid van mechanische switches daar neemt mijn voornaamste inhoudelijke kritiekpunt van de Tartarus weg.

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie:

Vind je deze review leuk dan zou ik een leuke reactie hieronder natuurlijk erg waarderen, dit geeft de motivatie om door te gaan met deze reviews, maar uiteraard is kritisch commentaar ook zeer welkom. Kijk anders ook eens bij mijn andere reviews; ik vind het leuk ze te maken, maar natuurlijk ook om ze te delen!

Terug naar boven