Apple iPad Mini (2019) review: de beste kleine tablet weer iets beter

Beeldscherm en pen

Zoals we al eerder opmerkten is de nieuwe iPad Mini van buitenaf geen spat veranderd ten opzichte van de versie die al sinds 2015 in de winkel lag. De schermdiagonaal is dus ook ongewijzigd gebleven. Nog steeds vinden we in de kleinste iPad een 7,9 inch-scherm met 4:3-verhouding en hetzelfde aantal pixels als op de grotere 'normale' iPad: 2048 x 1536. Dat resulteert in een iets hogere pixeldichtheid, maar niet in een scherpere weergave, omdat de in de software gedefinieerde schalingsfactor voor dit scherm standaard hetzelfde is als op de grotere iPad. Alles wordt dus gewoon een slagje kleiner vertoond.

We hebben hierboven de eigenschappen van de schermen van enkele verschillende iPads uiteengezet: de 'normale' iPad 9.7, de vierdegeneratie en huidige vijfdegeneratie iPad Mini, en de nieuwe iPad Air van dit jaar. Zoals te zien biedt de iPad Mini in tegenstelling tot de goedkopere iPad met 9,7 inch-scherm een scherm dat is gelamineerd aan het glas aan de voorkant, waardoor interne reflecties worden vermeden en het display bij veel omgevingslicht beter afleesbaar is. Bovendien is het kleurbereik van het scherm groter. Net als de iPad Air en de iPad Pro-lineup ondersteunt het scherm van de iPad Mini nu het brede DCI-P3 kleurbereik. Dat is tevens een vooruitgang ten opzichte van de vierdegeneratie iPad Mini uit 2015, die net als de huidige iPad 9.7 enkel het volledige sRGB-gamut kan weergeven. Samen met het grotere gamut komt ook ondersteuning voor True Tone, waarbij het scherm zijn kleurtemperatuur automatisch kan aanpassen aan die van het omgevingslicht. Ook die feature vinden we op de oude iPad Mini en de huidige iPad 9.7 niet terug.

Alleen support voor oude Apple Pencil

Voor het eerst heeft Apple nu ook ondersteuning voor peninvoer toegevoegd aan zijn kleinste tablet. We hadden ook niks anders verwacht, gezien Pencil-support tegenwoordig zelfs zit ingebakken op de goedkoopste iPad 9.7. Helaas wordt de pen niet meegeleverd in de doos. Je moet liefst honderd euro voor het schrijfinstrument neertellen. Bovendien wordt (net als bij de iPad 9.7 en de nieuwe iPad Air) slechts de eerstegeneratie Apple Pencil ondersteund. Die is duidelijk inferieur aan de tweedegeneratie Apple Pencil bedoeld voor de iPad Pro (2018).

Rechts de eerstegeneratie Apple Pencil, links de nieuwe, maar met de iPad Mini dus niet bruikbare pen.

Om met het goede nieuws te beginnen: met de nauwkeurigheid van de eerstegeneratie Apple Pencil is net als de tweede versie niets mis. Het gaat immers om een actief exemplaar, dat zowel drukgevoelig als kantelgevoelig is. Dat leidt tot een nauwkeurige registratie. Druk je harder, dan komt er een dikkere lijn op het digitale canvas, terwijl er een bredere lijn kan ontstaan wanneer je de pen schuin houdt - net als bij een echt potlood of markeerstift. De punt van de Pencil is wat dikker dan we soms bij soortgelijke pennen zien, en biedt een net wat stroevere feedback. Toch kun je zeer precies tekenen, want het instrument heeft zo goed als geen last van parallax (lijnen lijken precies vanuit de punt te komen, in plaats van net daarnaast). Daarbij helpt dat het scherm van de iPad Mini gelamineerd is, zodat het beeld zich vrijwel op het oppervlak van de tablet lijkt te bevinden. Wel merken we ten opzichte van de iPad Pro (ook de oudere versies) dat lijnen wat minder rap op het scherm verschijnen, wat de tekenervaring wat minder direct maakt. Logisch ook: het scherm van de iPad Mini heeft een refreshrate van 60 Hz, waar de iPad Pro-tablets een 120 Hz-scherm hebben.

De Apple Pencil is met zijn 17,5 cm van punt tot dop een relatief lang tekengereedschap, bijna even lang als de lange zijde van de iPad Mini. Dat moet je maar net prettig vinden, want het geheel kan soms wat topzwaar aanvoelen. Helaas is er geen enkele manier om de pen aan de tablet te bevestigen, zoals wel kan bij de tweede Pencil, die je magnetisch aan de zijkant van de iPad Pro kunt vastmaken. Dat is lang niet de enige onhandigheid aan de eerstegeneratie Pencil. Zo is de behuizing van de oudere Pencil volmaakt rond, waar de tweede versie een inkeping heeft. Dat maakt niet alleen dat de nieuwe pen fijner in de hand ligt, maar voorkomt ook dat de pen aan het rollen blijft als je hem een keer laat vallen. Voorts beschikt de eerste Pencil niet over virtuele of fysieke knoppen. Waar je bij de nieuwe Pencil met een kleine aanraking van de pen van gereedschap kunt wisselen, moet je dat met de eerste Pencil steeds via het scherm doen.

Grootste kritiekpunt van de eerstegeneratie Apple Pencil is echter de manier waarop je het ding moet opladen. De tweede Pencil wordt continu bijgeladen als hij magnetisch aan de zijkant van de tablet is bevestigd, zodat je er eigenlijk geen omkijken naar hebt. Bij de eerste Pencil moet je het gemakkelijk wegrakende dopje verwijderen om de Lightning-connector te onthullen, waarna je het schrijfinstrument in de Lightning-connector van de tablet prikt. De nogal knullig ogende combinatie neemt onpraktisch veel ruimte in beslag, zodat je de Pencil eigenlijk niet kunt opladen tijdens het transporteren van de tablet. De connectie is evenwel stevig genoeg om ervoor te zorgen dat een klein duwtje de verbinding niet verbreekt - of erger nog, Lightningpoort of Pencil meteen vernielt. Volgens Apple gaat de Pencil zo'n 12 uur mee als hij eenmaal volgeladen is, waarbij vijftien seconden opladen weer een half uur gebruikstijd moet opleveren.

Het opladen van de Apple Pencil gaat nogal omslachtig.

Testresultaten beeldscherm

Zoals gebruikelijk hebben we de schermen doorgemeten met de X-Rite i1 Display Pro colorimeter in combinatie met de SpectraCal CalMAN 2018 analysesoftware. In de onderstaande reeks grafieken is de iPad Mini (2019) rood gekleurd. We hebben andere hedendaagse iPad's, namelijk de goedkopere iPad 9.7 (2018) en de duurdere iPad Air (2019) en iPad Pro (2018) in donkergrijs uitgelicht. Helaas hebben we van de vierdegeneratie iPad Mini uit 2015 geen testresultaten beschikbaar. De rest van de grafiek bestaat uit andere Android- en Windows-tablets. Helaas hebben we niet veel tablets getest met het formaat van de iPad Mini: de concurrentie beschikt over het algemeen over een 10 inch-scherm.

Kijken we naar de meetresultaten, dan blijkt het scherm van de iPad Mini (2019) even helder als dat van de grotere iPad 9.7 en de iPad Air. De schermhelderheid van om en nabij de 500 nits is ook meer dan die van concurrerende tablets in dit overzicht. De iPad Pro biedt nog zo'n 100 nits extra. Minder florissant zijn de resultaten voor het contrast: daarin zet de iPad Mini juist het laagste resultaat neer van het hele testveld. De concurrentie met ips-lcd paneel biedt tegenwoordig over het algemeen een contrastwaarde van (ruim) boven de 1000:1. De 886:1 van het scherm van de iPad Mini (2019) steekt daartegen wat magertjes af, al is het niet écht slecht. Net als andere iPads biedt het scherm van de iPad Mini wel een nauwkeurig gammaverloop.

Zoals blijkt uit de grafieken biedt de iPad Mini bovendien weer een zeer nauwkeurige kleurweergave. Bovenstaande resultaten zijn gemeten in de DCI-P3-kleurruimte. Apple heeft het kleurbeheer van het scherm slim geregeld: bij het openen van een afbeelding of videobestand met ingebed kleurprofiel als DCI-P3 of AdobeRGB worden de schermkleuren automatisch goed afgestemd. Bij beeldmateriaal zonder kleurprofiel schakelt het scherm automatisch over op het kleinere sRGB-gamut, wat in de meeste gevallen inderdaad de aangewezen kleurruimte zal zijn.

De gemiddelde kleurafwijking bij het weergeven van DCI-P3-materiaal bedraagt slechts 1,3 dE2000, ruim onder de grens van 3 die we als zichtbaar aanhouden. Het scherm dekt de kleurruimte voor ongeveer 97 procent af. De gemiddelde grijsafwijking komt wat hoger uit; de gemiddelde deltaE2000-score bedraagt 3,1. Dat komt overeen met wat we zien bij andere iPads. Over de gehele linie is het scherm net wat te blauw, waarbij we een kleurtemperatuur van 6737 K noteren. Niettemin behaalt de iPad Mini (2019) ook op dit vlak een prima resultaat, beter dan bij veel concurrerende tablets.

Kijken we naar de weergave van sRGB-materiaal, dan blijkt de kleurweergave net iets minder nauwkeurig. We meten dan een gemiddelde kleurafwijking van 2,09 dE, terwijl de gemiddelde grijsafwijking nu uitkomt op 2,99 dE. Het kleurbereik wordt nauwkeurig teruggeregeld, resulterend in een sRGB-kleurdekking van 98,2 procent. Ook nu is het scherm weer iets te blauw, met een witpunt van 6715 K. De kleur- en grijswaardenafwijking komen nog steeds uit onder de grens van 3, waarmee de kleurweergave van de kleinste iPad voor de meeste gebruiksdoeleinden ruimschoots zal voldoen.