Nvidia GeForce RTX 2070 review: de betaalbare Turing?

De GeForce RTX 2070

Net als de RTX 2080 en 2080 Ti is de RTX 2070 gebaseerd op Nvidia's nieuwe Turing-architectuur. Een uitgebreide bespreking daarvan kun je lezen in onze RTX 2080 & RTX 2080 Ti review, maar op deze pagina geven we nog een kort overzicht van de grootste veranderingen.

De Turing-gpu's, waaronder de RTX 2070, worden op TSMC's 12 nanometer proces gemaakt, wat een verbetering is van het 16nm-proces dat voor de Pascal-videokaarten werd gebruikt. De hogere dichtheid benut Nvidia door meer cores toe te voegen, en dat zijn bij RTX-videokaarten niet alleen de cuda cores maar ook Tensor- en RT-cores. Deze nieuwe type cores worden op de gamingkaarten gebruikt voor ray tracing, dat realistischere belichting mogelijk maakt, en voor dlss dat middels deap learning voor snellere anti-aliasing moet zorgen.

De nieuwe geheugenstandaard GDDR6 maakt hogere geheugenbandbreedtes op een gelijke geheugenbus mogelijk, en daarnaast heeft Nvidia de geheugencompressie verder verbeterd om de efficiëntie te verhogen. Ook zijn binnen de Streaming Multiprocessors optimalisaties doorgevoerd om zo simultaan floating point en integer berekeningen te kunnen uitvoeren. Ten slotte hebben de video decoders en met name de encoders een flink upgrade gehad, zodat bijvoorbeeld het opnemen van je gameplay efficiënter en slimmer gebeurt, op hogere resoluties kan en bovendien de cpu daarbij minder belast.

Kleinere - maar nog steeds vrij grote - die

De GeForce 2070 is gebaseerd op de TU106-gpu, wat in eerste instantie nogal vreemd overkomt. Afgelopen generaties werd een xx104-gpu namelijk altijd gebruikt voor een x70-kaart, zoals de GTX 670 en 770 (GK104), GTX 970 (GM204) en GTX 1070 (GP104). Bij de RTX 2070 komen we dus geen gedeeltelijk ingeschakelde 104-chip tegen, maar een volledig ingeschakelde TU106. Onder de streep maken de modelnummers weinig uit, want hoewel de TU106 doet vermoeden dat het om een kleine gpu gaat, zit de die size van 445 mm² nog altijd veel dichter bij de GP102-die, die onder andere op de GTX 1080 Ti is gebruikt dan bij de GP104.

De TU106 heeft 36 SM's en 2304 Cuda-cores, die op de RTX 2070 dus allemaal zijn ingeschakeld. Een verschil tussen de TU104 en TU106 is dat de TU106 en daarmee de GeForce RTX 2070 geen ondersteuning biedt voor NVLink, een nieuwe technologie om twee gpu's met elkaar te verbinden, waarover je hier meer kan lezen. Dat maakt dat SLI met de RTX 2070 niet mogelijk is. Het aantal cores op de RTX 2070 is aanzienlijk meer dan de respectievelijke voorloper, de GTX 1070.

Daarnaast is de klokfrequentie van de gpu's iets lager dan die van de vorige generatie, maar het geheugen is dankzij de stap naar GDDR6 wel een stuk sneller dan GDDR5. Waar de GTX 1070 nog duidelijk langzamer geheugen had dan de 1080 (8 Gbps t.o.v. 10 Gbps) is het bij de RTX 2080 en RTX 2070 met 448 GB per seconde identiek. Het tdp van de RTX 2070 is met 175W hoger dan de GTX 1070, maar wel wat lager dan de RTX 2080 die op 215W uitkomt.

Blokdiagrammen van de TU102, TU104 en TU106 gpu's.