13 budgetsmartphones review: is goedkoop ook een goede koop?

Intern

De soc’s in de toestellen in deze test zijn afkomstig van Hisilicon, MediaTek en Qualcomm. In de Honor 5C zit uiteraard een chip uit de fabrieken van dochterbedrijf HiSilicon, de Kirin 650, maar we komen ook zes keer MediaTek tegen. Drie chips steken er echt bovenuit als het gaat om de prestaties, namelijk die in de Alcatel Pop 4S, Honor 5C en de Xiaomi Redmi Note 3. Waar alle andere modellen beschikken over quad-core processors, hebben deze apparaten processors met acht rekenkernen. De Alcatel en de Honor maken gebruik van ARM’s big.LITTLE-configuratie in respectievelijk de MediaTek MT6755M en de Kirin 650, de Xiaomi wordt aangedreven door de acht Cortex-A53’s ‘in lijn’ op de MediaTek MT6795 (ook bekend als de Helio X10). Deze MT6795 en de Kirin 650 zijn zonder twijfel de krachtigste chips in dit testveld, gevolgd door de MT6755M in de Alcatel.

Met de K10 heeft LG naar onze mening een van de stijlvolste deelnemers aan deze test afgeleverd.

Kijken we naar de rest van het testveld, dan valt ons op dat ook een fabrikant zoals Sony inmiddels MediaTek is gaan gebruiken, iets wat we in voorgaande jaren toch niet of nauwelijks zagen. De Xperia E5 is intern nu dus niet veel anders dan bijvoorbeeld de Wileyfox Spark +, die zo’n 60 euro goedkoper is. Opvallend is verder de tamelijk bedaagde soc die Samsung in de Galaxy J5 heeft gestopt. Het is dezelfde die vorig jaar al in de Moto G (2015) werd gestopt en nu overigens ook in diens geestelijke opvolger, de Moto G4 Play zit. Kennelijk is het toch nog niet zo eenvoudig om in het instapsegment een wat serieuzere chip van Qualcomm te stoppen. Microsoft maakt het helemaal bont, met een Snapdragon 212 die nog gebruikmaakt van Cortex-A7-kernen. Windows 10 Mobile heeft natuurlijk wel als voordeel dat het een vrij licht besturingssysteem is.

De beschikbare interne opslag was ook vaak een heikel punt bij instaptelefoons. De meeste modellen in deze test worden geleverd met een capaciteit van 16 GB, uitbreidbaar middels microsd. Alleen de Moto G (2015) moet het standaard nog doen met 8 GB. Bij de Moto G4 Play is dit 'foutje' rechtgezet. Dat toestel heeft daarnaast trouwens ook twee keer zoveel geheugen als de oude Moto G (2 vs. 1 GB). De Xiaomi heeft ook op het gebied van de interne opslagcapaciteit de beste specificaties. Die heeft een capaciteit van 32 GB.

Hij gaat alweer meer dan een jaar mee, maar de Moto G van Motorola is nog altijd een uitstekende instapper, zeker de 16GB-versie.

Alle toestellen in deze test ondersteunen 4G LTE. Hier past overigens wel een waarschuwing als je overweegt om de Xiaomi aan te schaffen. Waar alle andere deelnemers aan deze test officieel in Nederland worden gevoerd door de verschillende fabrikanten en dus alle drie de hier gangbare LTE-banden ondersteunen (800, 1800 en 2600 MHz), moet de Xiaomi het zonder 800 MHz doen. Met name als je bedenkt dat 800 MHz de meest gangbare frequentie is die momenteel gebruikt wordt, zeker buiten de Randstad, is dat een behoorlijk nadeel. Verder valt nog op dat de Sony Xperia E5 en de Xiaomi Redmi Note 3 de enige twee zijn in deze test die dual-band wifi aanbieden en de Xiaomi de enige is met 802.11ac 5 GHz.

Nfc is ook in dit segment goed vertegenwoordigd: zeven van de dertien toestellen ondersteunen het. Ruimte voor twee sim-kaarten is iets wat je traditiegetrouw veel tegenkomt in dit segment en de vingerafdruklezer is hier eveneens doorgedrongen. Naast de Xiaomi hebben ook de Alcatel en de Wiko er een.