[Pro] Intel Xeon E5-2699 v3 / Xeon E5-2650L v3 review: Haswell voor servers

Inleiding

Begin september introduceerde Intel haar Xeon E5-2600 v3 reeks server-CPU's, ofwel de dual-socket server-CPU's binnen de Haswell generatie. Wij testten topmodel Xeon E5-2699 v3 en energiezuinige variant Xeon E5-2650L v3 en vergelijken prestaties en efficiëntie met de vorige generaties Intel serverchips.

De Xeon E5-2600 v3 CPU's zijn de server-soortgenoten van de Haswell-E CPU's zoals die eind augustus voor high-end desktop PC's werden geïntroduceerd. Of correcter: de Haswell-E CPU's zijn voor consumententoepassingen geschikt gemaakte afgeleides van de server-varianten. Zoals de naam al aangeeft zijn de E5-2600 v3 CPU's de directe opvolgers van de bestaande E5-2600 v2 chips en zijn de CPU's gericht op hetzelfde marktsegment van dual-socket servers. We hebben echter van doen met CPU's met een vernieuwde architectuur en nieuwe mogelijkheden. Hardwarematig zijn E5-2600 v3 en v2 CPU's zodoende niet compatible: de nieuwe chips hebben een nieuwe socket en moeten bijvoorbeeld ook gecombineerd worden met een nieuw type geheugen. Softwarematig is de compatibiliteit er uiteraard wel: workloads die geoptimaliseerd zijn voor bestaande Xeon CPU's draaien probleemloos ook op de nieuwe chips. De v3 processors bieden echter daarbovenop nog diverse nieuwe instructies, waarmee nieuwste generatie software nog betere prestatieniveaus kan behalen.

Intel richt zich met deze CPU's op een breed scala aan server toepassingen; van webservers, via databases tot HPC-clusters. Geen wonder dat er een groot aantal verschillende uitvoeringen van de CPU's bestaat: de een meer geoptimaliseerd voor hoge klokfrequentie, de ander juist voor hoge parallellisatie dankzij veel cores. Sommige modellen zijn juist primair getuned op zo goed mogelijke prestaties, andere weer juist op energie-efficiëntie. In het marktgebied van krachtige dual-socket servers heeft Intel op dit moment nagenoeg geen concurrentie meer: AMD is de afgelopen jaren buitenspel gezet, de tientallen bedrijven die bezig zijn met op ARM-architectuur gebaseerde servers richten zich primair op de micro-server markt, terwijl de traditionele RISC-partijen zich enkel richten op een hoger marktsegment. Het maakt dat Intel tegenwoordig primair concurreert met zichzelf en dat een nieuwe generatie server-CPU's duidelijk meerwaarde moet bieden boven de voorlopers om klanten te verleiden.