11 geluidskaarten review

Inleiding

Aparte (insteek) geluidskaarten lijken nauwelijks nog een rol te spelen in computers: op ieder moederbord zit een geluidschip, met veelal prima kwaliteit. Waarom zou je nog een geluidskaart aanschaffen? En, als je eenmaal overstag gaat, welke moet je dan hebben? Hardware.Info testte de meeste courante modellen.

De laatste keer dat we geluidskaarten testten was in 2007, een periode vol verandering. Een jaar eerder was Windows Vista geïntroduceerd, dat een aantal grote wijzigingen bevatte ten opzichte van voorganger Windows XP op het vlak van de verwerking van beeld- en geluidsdata. De belangrijkste daarvan was het wegvallen van ondersteuning voor hardware-versnelling van geluidseffecten.

Net als 3D-beelden geldt ook voor geluid dat een flinke hoeveelheid rekenwerk vereist is voor een realistisch eindresultaat. In theorie is hardware-versneld geluid een goed idee: een aparte processor kan de CPU ontlasten, met een hogere framerate tot gevolg. Bovendien kan een single purpose DSP specifieke relatief complexe berekeningen veel sneller uitvoeren, met hogere kwaliteit tot gevolg: een effect dat een CPU hooguit in een simpele versie kan weergeven, kan een DSP veel gedetailleerder berekenen. Voor de wat oudere lezer: vergelijk het met de 3D video games die een ‘software rendering mode’ en een ‘hardware rendering mode’ hadden: hoewel Unreal er al best fraai uitzag in software, ging het pas leven met een 3D versneller. Gedetailleerdere texturen, fraaiere licht- en schaduweffecten en ga zo maar door. Hetzelfde geldt voor 3D geluid: een eenvoudige versie van een effect kan een indruk geven, realisme ontstaat door voldoende complexiteit te introduceren.